Zelfverdedigingslessen

Hoe zorg je ervoor na je 50e verjaardag in conditie te blijven?
Volgens Adrie de Herdt, trainer/eigenaar Stavast Training BV

Onderzoek wijst uit dat mensen al na hun 40e verjaardag sterker verouderen dan daarvoor. Niet alleen zichtbaar maar ook onzichtbaar in de manier waarop 40+’s zeggen zich oud te voelen. Tenminste, dit hoor ik regelmatig binnen groepen ouderen die ik spreek.
Ongemerkt begint deze ‘versnelde veroudering’ al vanaf het 35e levensjaar. Dan beginnen mensen al spierweefsel te verliezen. Naast het feit dat spieren zorgen voor de vorm van je lichaam zoals anderen dat zien, geven spieren ook kracht aan het lichaam. Niet alleen om te gebruiken maar ook om het te vormen. Bovendien verbranden spieren vet. Ook al zou je op dit moment dezelfde hoeveelheid eten als voordien, na je 35e sla je meer vet op dan voordien omdat je minder verbrand omdat je minder spierweefsel hebt. Vooral als je weinig beweegt zullen deze effecten extra hard aankomen.
Toch zeggen mensen regelmatig dat ik er niet uitzie als een 50+’er. En ja, ik voel mezelf ook veel jonger dan ik oud ben. Ik train regelmatig met veel jongere partners en daar kan ik goed in mee komen. Zonder dat ik allerlei rare anti-verouderingspillen of drankjes slik, zonder te veel supplementen of wat er alles aangeboden wordt zogenaamd tegen veroudering van ons lichaam. Ik train gewoon keihard en ga zo lang door als ik kan elke training opnieuw. Omdat mijn lichaam jonger aanvoelt dan de ware leeftijd ervan. En dit doe ik al jaren lang geheel tegen allerlei voeding- en trainingsadviezen in.
Vaak wordt mij gevraagd hoe ik deze resultaten bereik. Nou, ik kan niemand dwingen in omvang en intensiteit net zo veel te trainen als ik doe. Zelfs niet de cursisten, die zich bij mij op de zaak in de puur praktijkgerichte oefenruimte van Stavast Training in Eemnes, op een rigide manier laten trainen in de zelfverdediging en het beroepsmatig fysiek optreden. Als trainer zelfverdediging geloof ik namelijk niet en ‘trucjes’ en ‘geheime technieken’ om jezelf mee te kunnen verdedigen. Ik geloof in kracht, behendigheid, uithoudingsvermogen en puur praktijkgerichte oefening. Wat resulteert in telkens opnieuw een fysiekmentaal zware training bij en samen met mij. Een training waardoor ik mij elke keer weer fit en vaardig voel. Maar tegelijk een training die ik niet iedereen zou aanraden als het om het tegengaan van verouderingsprocessen van het lichaam gaat.

Wat raad ik mensen wél aan?
Nou, ik raadt mensen het een en ander af!
En wel het volgende:
1: Stop met dieten! Als je niet eens meer lekker kunt eten kan je jezelf ook niet lekker voelen.
2: Stop met cardio-training! ‘Draven is voor paarden’ zeg ik tijdens trainingen van Sta Vast aan mijn cursisten. Cardiovasculair Uithoudingsvermogen (in de volksmond ‘conditie’ genoemd) kan met minder tijd en langdurige inspanning bereikt worden. Zonder schade aan gewrichten door langdurig eenzelfde beweging uit te voeren.
3: Stop met klagen over je ouderdom! Praat over fysiekmentale uitdagingen die je dagelijks aangaat op jouw leeftijd. Uitdagingen houden je bezig waardoor het je ontgaat dat je last hebt van stramheden hier en daar. Ga weg bij klagers over hun leeftijd en alles dat hun hindert. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat klagers de hersenen van diegene de ernaar luistert beschadigt!
4: Drink zoveel mogelijk water! Stop met sloten koffie, thee en fris te drinken. Water houdt je nieren heel. Het is zelfs zo dat als je onvoldoende water drinkt je lever de nieren moet komen helpen. En je lever heeft wel wat beters te doen, bijvoorbeeld: zorgen dat je lichaam meer vet verbruikt!
5: Doe iets aan training ELKE dag! Niet urenlang, maar intensief en kortdurend.

De 5 acties die ik zelf uitvoer en ertoe bijdragen dat ik er nog fit, vitaal, slank, lenig en krachtig uit kan zien op mijn 52e.

Echt interessant! Ben je wellicht van plan meer van dit soort stukjes te schrijven? Ik hoop het! Ik ben hoe dan ook behoorlijk verrast. Ga zeker zo door!

That insight solves the pborelm. Thanks!

Kracht en conditie doen wel terzake in de zelfverdediging (2)

Deze week drie ondernemers in privétrainingen zelfverdediging getraind en allemaal moesten ze wennen aan de fysieke inspanning. ‘Moet dit nou?’…

Eeuwenlang hebben instructeurs overal ter wereld hun cursisten bewegingen laten herhalen zodat ze op een juiste wijze een reflex zouden worden. Tegelijk hielpen deze instructeurs hun cursisten het uithoudingsvermogen, de kracht en accuratesse en hun zelfvertrouwen te ontwikkelen. Dit lukte alleen maar bij die cursisten die bleven meedoen, bleven oefenen en bleven komen. Die doorgingen in het trainen en later ook in het echte vechten. Deze instructeurs wisten wat er nodig is om een gevecht te winnen en hun curisten realiseerden zich dat er heel wat voor nodig is om een gevecht te winnen.

Het antwoord luidt: ‘Ja, het is beslist nodig om zo hard op de conditie, kracht en behendigheid te trainen in de zelfverdediging!’ In ieder geval bij Sta Vast Veiligheidsadvies.

Koffie is gezonder voor ons dan wij dachten!

Ik ben een hele tijd niet meer op mijn blog over scholieren, zelfverdediging en kracht- en conditietrainingen geweest. Niet meer met artikelen over scholieren en zelfverdediging, niets meer over mijzelf en ook niets meer over kracht- en conditietrainingen. Dit is te wijten aan het feit dat ik een eigen pand gehuurd heb in Eemnes waar ik mijn puur op de praktijk gerichte trainingen zelfverdediging voor scholieren, burgers, beroepskrachten, bedrijven en overheden verzorgen zal.

In dit artikel op mijn pagina over kracht- en conditietrainingen even wat informatie over koffie. Ik was tot een paar jaar geleden iemand die ongeveer 10 tot 20 koppen koffie per dag dronk. Tot ik besloot hier onmiddellijk mee te stoppen. Reden? Allerlei berichtgeving in de media over hoe slecht koffie is voor ons lichaam vanwege de cafeïne die erin zit. En ja, cafeïne is niet zo goed in zulke grote hoeveelheden. Want, wat doet cafeïne met ons lijf? Cafeïne is een middel dat het lichaam tot bepaalde reacties stimuleert. Ik ben geen wetenschapper maar volgens mij heb ik dit zo het best geformuleerd. Cafeïne stimuleert het lichaam tot de afgifte van adrenaline en dat is het hormoon dat ons lichaam gereed maakt om te vechten of te vluchten. Dit zijn twee van de drie natuurlijke keuzes die een mens kan maken in de zelfverdediging. De derde ‘keuze’ is om te bevriezen, volkomen handelingsonvaardig te worden vanuit een sterk angstgevoel. Maar, daar heeft een ander hormoon mee te maken. Belangrijk voor diegenen die koffie drinken is te weten dat het hormoon adrenaline van alles doet met je hersenen. Dit kan ik hier niet exact uitleggen maar adrenaline zorgt dat je hersenen dopamine aanmaken en afgeven aan je lichaam. Een ander hormoon dat ons op scherp zet en klaar maakt om in actie te komen. Teveel cafeine sloopt mensen omdat het ze gedurende langere aaneen gesloten periodes alert kan maken. Dat wij hieraan gewend raken weet ik als ervaringsdeskundige omdat ik steeds meer koffie ging drinken. Tot ik daar geheel mee stopte een paar jaar geleden.

Ondanks dat ik beter wist. Want Joost Hazes van Medico Vision en Corpus Control in Amsterdam had mij juist geleerd om in verband met de prestaties die ik als topkarateka in de jaren 80 van de vorige eeuw moest leveren, te stoppen met het regelmatig drinken van koffie en koffie alleen te gebruiken vlak voordat ik een prestatie moest leveren. Dit om mijn lichaam gereed te maken voor de strijd die ik moest leveren op de wedstrijdmat. Net zoals Joost mij toen al leerde om geen zogenaamde ‘sport’drankjes te drinken tijdens wedstrijden maar die gewoon te drinken voor ‘de lekker’ tijdens warme zomerdagen als ik lui achterover wilde liggen in de zon. Maar dit is informatie voor een ander artikel. Laat ik het nu bij koffie houden.

We weten al langer dat cafeïne in onze koffie ons scherp en alert kan maken. Ons zelfs uit onze slaap kan houden. Wetenschappelijk uitgevoerde onderzoeken uit 2005 en van dit jaar 2011 tonen nu aan dat voedingsmiddelen in een kop koffie schade in ons lichaam dat voort komt uit de chemische processen die daar 24/7 in plaats vinden kan voorkomen door de anti-oxidanten die daarbij vrij komen af te helpen vangen. Bovendien is inmiddels ontdekt dat bepaalde mineralen in koffie ons lichaam ook helpen insuline te reguleren en op die manier diabetes van het type 2 (ouderdomssuikerziekte) te voorkomen. Deze mineralen in koffie helpen de suiker die wij gegeten hebben hun werk naar behoren te laten doen in onze cellen.

Met dit in het achterhoofd zal ik genieten van elke kop koffie die ik mag drinken. Niet meer in de hoeveelheden van voordien maar wel tot een gemiddeld gebruik van ongeveer 3 koppen koffie per dag.

Kracht en uithoudingsvermogen doen beslist wél terzake in de zelfverdediging!

Soms spreek ik geïnteresseerden die al ergens anders zelfverdediging getraind hebben en die vertellen mij dat ze verdedigingstechnieken geleerd hebben die ‘geen kracht’ nodig hebben. Het kan inderdaad zo zijn dat bepaalde bewegingen van ons lichaam WEINIG kracht nodig hebben. Dan denk ik aan stilzitten en slapende ergens liggen. Maar, als het op zelfverdediging aankomt geloof ik als trainer toch echt dat slachtoffers ALLE kracht die ze in zich hebben zullen moeten mobiliseren om aan de agressie, bedreiging en het geweld te kunnen ontsnappen.

Helaas is ons lichaam een apparaat dat geoefend en onderhouden moet worden. Wat betekent dit? Nou, dat als je nooit je maximale kracht gebruikt hebt je dit zonder oefening niet gemakkelijk tot dit maximale niveau zult kunnen mobiliseren. Of dat als het jaren geleden is dat je ooit je maximale kracht benutte het nu veel moeilijker zal zijn dit te kunnen.
Vandaag was ik op visite bij een topsportvereniging die in verband met de seizoensstart op de grens van algemene kracht en sportspecifieke kracht aan het trainen was. Ik zag de sporters switchen van kracht- naar behendigheidsoefeningen en zelfs naar sportspecifieke oefeningen die in deelbewegingen verzwaard herhaald werden. Er trainden ook junioren van ongeveer twaalf tot achttien jaar. Het was goed te zien dat enkelen van hen geteisterd werden door spierpijnen.
Deze (jonge) mensen hebben er alles (vooral veel pijn) voor over komend seizoen succesvol te kunnen zijn in hun sport(ieve) leven.

Als instructeur zelfverdediging krijg ik het met bovenstaande beelden in mijn achterhoofd echt niet over mijn lippen om aan mijn cursisten in de zelfverdediging te zeggen dat zij zichzelf zouden kunnen verdedigen ZONDER kracht te hoeven gebruiken. Echt niet! Het kost alleen al kracht om de pink van de menselijke hand slechts één millimeter te bewegen laat staan wanneer we de gehele hand moeten gebruiken om onszelf te verdedigen. Nota bene tegen de met veel kracht ingezette agressie van criminele aanvallers.
Gaan we ervan uit dat mijn cursisten (net als de jonge topsporters die ik bezig zag) vele malen beter moeten zijn dan hun aanvallers/tegenstanders (om het van hen te kunnen winnen) dan moeten zij zich gedegen voorbereiden op komende confrontaties
En dit voorbereiden begint met het verbeteren van hun fysiekmentale gesteldheid. Bij mij wordt niet in 10 minuten opgewarmd om na enkele oefeningen over te gaan tot het aanleren van verdedigende technieken. Naar mijn idee hoort specifieke krachttraining een vast onderdeel te zijn van trainingen zelfverdediging. Cursisten die aangeven niet deel te willen nemen aan dit puur fysieke en conditionele onderdeel van mijn trainingen mogen ergens anders een cursus zelfverdediging gaan volgen. Zo hard ligt dit bij mij in mijn trainingen zelfverdediging. Waarom? Omdat mijn cursisten harder dan hard zullen moeten zijn voor zichzelf zodra het er in een gevecht werkelijk op aan komt. Mijn cursisten moeten er alles voor over hebben om in mogelijk komende confrontaties succesvol te kunnen zijn. Dit begint in mijn trainingen zelfverdediging met kracht-, behendigheid- en lenigheidsoefeningen en training van het algemeen uithoudingsvermogen.

Mijn cursisten worden op vakantie nagekeken en uitgevraagd over de oefeningen die zij in bossen en op stranden uitvoeren: ‘dit is een conditietraining die wij van onze zelfverdedigingtrainer Adrie de Herdt van de Studiegroep Praktische Zelfverdediging zo geleerd hebben’.

Kcal, kracht- en conditietraining en afvallen door natuurlijker te eten.

Ik at en dronk alles dat op tafel kwam. Totdat ik als topkarateka, vanuit het NOCNSF naar Joost Hazes van Medico Vision (toen nog aan het IJsbaanpad in Amsterdam Zuid) gestuurd werd voor begeleiding op het gebied van kracht- en conditietraining. Joost Hazes bracht mij al eind jaren tachtig van de vorige eeuw helemaal terug naar de voeding die wij mensen horen te eten: bladgroenten, fruit, noten, knollen en vis. Joost bracht ook de grootte van de porties terug. T’a sari yu ‘m kari verdween uit mijn vocabulair. Dit betekent zoiets als: ‘roep maar als je meer wilt’. Nee, ik ging juist minder eten. Exact in tegenstelling tot mijn sportvrienden uit die begin jaren ’90 in de Nederlandse Karate Selectie van de KBN. Zij gingen juist meer eten tot zelfs bijna 4000 kcal per dag terwijl ik op 2400 kcal per dag moest blijven van Joost Hazes.
Naast wedstrijdkarate driemaal per week bij Jack van Hellemond, tweemaal per week bij Ludwig Kotzebue en eenmaal per week bij de Nederlandse Karate Selectie van de KBN, trainde ik kracht en coördinatie bij Joost tweemaal per week en deed ik looptraining samen met Dirk Lansink eens in de zoveel tijd in series als opbouw naar mijn aerobe duurconditie. Want, naast wedstrijdkarateka was ik lid van de Survival Bond Nederland en nam ik deel aan survivalruns als duursport.

Een explosieve snelkracht en tot op de centimeter nauwkeurige coordinatiesport als het wedstrijdkarate tegelijk beoefenen met een pure (duur)krachtsport als het lopen van survivalruns vormt volgens velen een onmogelijke combinatie.
Ik deed eigenlijk wat ik qua sportieve bezigheid leuk vond om te doen. Wat wedstrijden vechten en wat hardlopen over hindernissen door het bos. Moest ik om (nog beter) te presteren toentertijd een keuze maken tussen beide sporten? Wie er gelijk heeft is achteraf niet na te gaan. Ik heb aardig gepresteerd in die tijd en was nooit moe of lang geblesseerd. Ik vond het leuk om met anderen (op sportieve wijze) te vechten en om met mezelf de strijd tegen vermoeidheid en uitputting aan te gaan.
Wat mij wel opvalt is dat ik heel strak gebleven ben na al die jaren dat ik gestopt ben met wedstrijdsport. En dat ik nog fit genoeg ben om aardig te kunnen sparren met personen die de helft jonger zijn dan ik. Plus dat ik nog steeds behendig genoeg ben om aan grepen, klemmen en verwurgingen te kunnen ontsnappen.
En ik eet nog steeds niet meer dan gemiddeld 2400 kcal per dag.

Wat heeft dit te maken met conditietraining en afvallen?
Ik spreek af en toe met recreatiesporters die beweren dat ze driemaal per week in de sportschool aan krachttraining doen maar die er toch vet en vadsig uitzien. Zij vragen aan mij wat ze hieraan moeten doen. Mijn antwoord luidt steevast dat ze harder moeten trainen en minder moeten eten. Maar dit wordt over het algemeen niet goed begrepen. ‘Ja, maar ik train al driemaal per week een uur in de sportschool’. En ‘ik snoep en snack niet veel’.
Ik zeg niet dat ze méér en langer moeten trainen, ik zeg dat ze intensiever moeten trainen. Zo intensief dat hun lichaam wel tot 48 uur na de geleverde inspanning op zoek is naar energie. Naar energie om te gebruiken voor haar chemische processen.
Ik zeg ook niet dat ze niet mogen snoepen en snacken, ik zeg dat ze minder energie tot zich moeten nemen. Vaak betekent dit ook dat hun porties voeding kleiner moeten worden maar nog vaker betekent dit dat ze anders moeten eten. Dat ze natuurlijker moeten eten en langzamere suikers tot zich moeten nemen. En dit soort suikers zitten in groeten, fruit en knollen. Eet er dan ook noten bij voor de mineralen en vette vis voor gezonde vetten. En ze zullen zien dat ze binnen drie tot zes maanden er veel droger en getrainder uit zullen zien.

Toch zijn mijn woorden vaak aan dovemansoren gericht. En ik begrijp het wel want om er uit te zien zoals ik eruit zie met mijn 50 levensjaren dat vergt een dagelijkse inspanning. Niet alleen om heel gedisciplineerd te blijven trainen maar vooral om heel gericht mezelf te voeden met groenten, fruit, noten, knollen en vis waar anderen al snel overgaan op snoep en snacks.

Hoe krijg je in 3 maanden tijd een uitstekende basisconditie?

Momenteel zit ik in de 4e week van mijn eigen basisconditietraining en de derde dag heb ik achter de rug. En niet ongemerkt: ik had kramp in mijn buikspieren! Dit is een lastige kramp omdat die er bijna niet uit te rekken is en bij elke lichaamsbeweging (of je nu ligt, zit of staat) de buikspieren aangesproken worden. De kramp ging bijna niet weg en als die weg was kwam die snel weer terug. Ik moet mezelf al de hele ochtend buitengewoon bewust (voort)bewegen. Niet alleen thuis maar ook in de auto en op gesprek schiet de kramp er plotseling in. Maar, zodra ik thuis ben heb ik een paar goede manieren om mijn verzuurde spieren weer los te krijgen. Want, morgen moet ik aan dag 4 van week 4 van mijn algemene conditietraining.

Het gaat in deze training om de opbouw van mijn algemene conditie. Ik moet sprongoefeningen doen, buikspier, opdruk, optrek en sit ups en dit uitvoeren in combinatieoefeningen één uur lang, vijf dagen in de week twaalf weken lang. Aan het eind van deze periode zal ik dan voldoende sterk, behendig en geconditioneerd zijn om mezelf te kunnen voorbereiden op de specifieke oefeningen die ik moet kunnen uitvoeren als expert instructor/advanced advisor voor mijn bedrijf, de Studiegroep Praktische Zelfverdediging.

Maar dit krijg ik niet cadeau en ik merk met mijn 50 jaren nu wel dat deze jaren gaan tellen. Sommige oefeningen gaan me echt minder gemakkelijk af.

Overigens gebruik ik dit conditieprogramma ook voor mijn (vaak vele jaren jongere) cursisten die in drie maanden tijd naar de halve marathon geholpen willen worden. Of cursisten die in drie maanden tijd een uitgebreide training zelfverdediging willen volgen. Deze train ik dan vijf dagen per week twee uur per dag drie maanden lang.
In de looptraining krijgen mijn cursisten drie maanden lang, vijf dagen in de week één uur lang dit conditioneringsprogramma plus een looptraining van één uur aangeboden.
In de zelfverdedigingstraining krijgen mijn cursisten drie maanden lang vijf dagen in de week één uur lang deze conditietraining aangeboden plus één uur lang een training zelfverdediging.
Na drie maanden lopen zij de halve marathon uit en zijn ze v.w.b. hun weerbaarheid allemaal radicaal veranderd.

Qua omvang en intensiteit zijn dit natuurlijk ingrijpende trainingen. Maar ik merk aan mijzelf dat ik al na drie volle weken trainen sterker, behendiger en leniger wordt terwijl ik tegelijkertijd meer uithoudingsvermogen kweek. En nog gisteren sprak ik een oud-collega uit het Gevangeniswezen die mij vertelde hoe verbaasd men altijd was over mijn uithoudings- en herstelvermogen tijdens de dienstsporttrainingen. Ik besef heel goed dat deze bijzonder uitgebreide conditietraining over twaalf weken hieraan in grote mate bijgedragen heeft.

Op de vraag hoe men een uitstekende basisconditie kan kweken in drie maanden tijd heb ik daarom maar één antwoord: kom drie maanden Phsycial Training (PT) bij mij volgen!.

Het maximale uit jezelf halen in de zelfverdediging:

Als LiO-stagiaire verzorg ik trainingen zelfverdediging binnen het domein Vrede, Orde en Veiligheid voor ROC-scholieren zoals ik die speciaal in een nieuwe leermethodiek aan het bestuderen ben. Ook mag ik meekijken tijdens de fitnesslessen van deze ROC-scholieren en na werktijd als medewerker zelf wat trainen in het prachtige fitnesscentrum van het ROC Flevoland in de vestiging Almere Buiten. Een prachtige fitnessruimte waarin alle denkbare apparaten staan. Van cardio-apparatuur tot de meest geavanceerde stoelen voor bijvoorbeeld buikspiertraining.

Maar, zodra ik daar getraind heb word ik aangesproken door allerlei personen die mij hebben zien trainen. Zowel leraren lichamelijke opvoeding die daar de trainingen begeleiden als medewerkers die daar trainen en scholieren die mij bezig zien komen met hun vragen bij mij. Want, ik maak op een geheel eigen wijze gebruik van alle oefenmaterialen. Verder zien ze mij steeds weer andere oefeningen uitvoeren in elke andere les die zij met mij meemaken. Bovendien train ik altijd maximaal. Of dit nu qua gewicht, snelheid of aantal is. Telkens ga ik drijfnat van het zweten en bijna buiten adem naar huis.

De meest gestelde vraag luidt: ‘waarom train jij op deze manier Adrie?’. Er wordt bedoeld: ‘welke effecten streef jij na Adrie?’. Nou, dat is voor hier een veel te lang verhaal. Laat ik het kort houden: ik zorg ervoor dat mijn lichaam nooit kan wennen aan de trainingen waarmee ik het belast. Hierdoor dwing ik mijn lichaam zichzelf voortdurend te ontwikkelen. Gevolg: ik ben niet de grootste en breedste of sterkste. Maar, ik ben er wel in geslaagd het maximale uit mezelf te halen in een combinatie van kracht, lenigheid en snelheid.
Drie fysieke aspecten die juist in hun combinatie van belang zijn binnen de zelfverdediging.

Onze jeugd heeft het niet alleen moeilijk met fysieke inspanning maar ook met hun overgewicht. Zelf ben ik inmiddels de 50 gepasseerd en veel mensen die mij meemaken vragen zich af hoe het kan dat ik er nog zo sportief uitzie. Dat ik nog in staat ben mee te sparren met jongeren die de helft in jaren jonger zijn dan ik.
Buiten dat dit volgens mijn eigen ervaringen voortkomt uit het feit dat ik nog steeds zoveel mogelijk meetrain met mijn cursisten, is het werkelijk zo dat ik amper snoep. Mijn collega’s bij Justitie weten dat ik amper wat at tijdens onze diensten. Terwijl anderen aan hun zoveelste maaltijd of snack of rolletje drop zaten, hield ik mijn kaken stijf op elkaar. Op diensten van negen uur at ik maar vier boterhammen met wat ik maar lekker vond om erop te doen als broodbeleg. Van die negen uur trainde ik twee maal twee uur zonder extra voeding tot mij te nemen. Tijdens deze trainingen ging het er heftig aan toe en ik trainde met collega’s die uit het karate, kickboksen en later MMA en kooivechten kwamen. Had ik geen honger? Ja, natuurlijk wel. Maar, waar collega’s van mij creatine en proteines en mineralen tot zich namen, dronk ik alleen maar water en at ik niets tot ik thuis kwam.
Ik geloof echt dat onze jongeren teveel eten en te weinig bewegen. Bij een lengte van 1.83 meter weeg ik momenteel 86 kg en dat voelt voor mij al direct als te zwaar omdat ik tot een paar jaar geleden nog -80 kg en tijdens mijn wedstrijdperiode meer dan 15 jaar geleden slechts 74 kg woog.
Nu train ik veel en veel minder en ben ik dus aangekomen. Toch is het nog redelijk binnen de perken gebleven met mijn overgewicht. Naast regelmatig milde trainingen komt dit volgens mij omdat ik amper suikers tot mij neem.