Zelfverdedigingslessen

Voor als het écht nodig is …

Archive for the 'Conditie- en Krachttraining' Category

Conditie- en Krachttraining Tip 1b: ga niet zomaar opdrukken.

Cursisten in riddertrainingen zelfverdediging die zich nooit eerder (meer dan vijf maal) hebben kunnen opdrukken, beginnen altijd met zich tegen een muur opdrukken. ‘Muurdrukken’ noem ik dit.

Mensen die nooit eerder opgedrukt hebben moeten niet alleen leren opdrukken, zij moeten hun lichaam daar ook aan laten wennen.

 

 

 

 

CoronaLockdown

Het Coronavirus Covid19 veroorzaakt een pandemie met wereldwijd ernstige gevolgen. Niet alleen voor degene die eraan overlijden en hun familieleden maar ook voor medici wereldwijd die het werkelijk niet meer trekken van de emoties en enorme werkdruk. Onze ziekenhuizen raken overvol met Covid19-patienten waardoor zorg voor andere eveneens dodelijk zieke medemensen niet meer geboden kan worden.

Daarnaast zijn er gevolgen voor mensen die om een of andere reden niet (ernstig) getroffen worden door dit virus. En toch zo min mogelijk bij elkaar mogen komen, bezoek mogen ontvangen en niet naar hun werk, studie, school en sportvereniging of fitnesscentrum mogen gaan. Sporters uit deze laatste groep stellen mij vragen over hoe te trainen tijdens een volgende Corona Lockdown nog dit jaar danwel volgend jaar.

Lichaamsgewicht

Er wordt aan mij gevraagd hoe er nog getraind kan worden bij een volgende sluiting van sportscholen en fitnesscentra als (top)sporters noodgedwongen thuis of in het bos of park moeten trainen. Nu hebben wij in ons Nederland net een CoronaLockdown2020 achter de rug waar alle sportscholen vreselijk van te lijden gehad hebben.

In mijn bedrijf Ridderfactor.nl verzorgde ook ik al vanaf eind februari tot en met eind augustus dit jaar helemaal geen riddertrainingen zelfverdediging meer. Vanaf september mochten sportscholen en fitnesscentra weer open waardoor ik weer opnieuw voor mijn cursisten krachttrainingen mocht verzorgen. Vers aan het trainen van mijn kracht na de lockdown, hadden aanwezige medesporters allerlei opmerkingen over mijn lichaamsgewicht. Zij waren tussen de 7 en 11 kg aangekomen tijdens de lockdown. Aan mij was niets te zien van aangekomen quarantainekilo’s.

Overgewicht

Een goede vriend van mij is zelfs 15 quarantainekilo’s aangekomen in deze zes maanden tijd. Dit is wat mij betreft een zwaar overgewicht dat er niet zomaar af te trainen valt. ‘Elk pondje komt door het mondje’ zei ik hierover tegen hem. Hij beaamde dat hij in zes maanden tijd alleen maar was wezen ‘kanen’. Plus dat al dit overgewicht bij hem in zijn ‘lovehandles’ en zijn buik is gaan zitten. Zo tonnetje rond als nu, had ik hem nooit eerder gezien.

‘Jij hebt helemaal géén buik Adrie’ is na de CoronaLockdown door meerdere mensen tegen mij gezegd. Niet alleen vanuit verbazing maar ook vanuit interesse in de wijze waarop ik dit voor elkaar gekregen heb. Door ondanks de lockdown in mijn eentje verder te trainen. Niet in een krachthonk, sportschool of fitnesscentrum maar door thuis en overal waar dat kon met mijn lichaamsgewicht te trainen. Ik ben ontzettend veel blijven opdrukken, optrekken en opspringen.

Hondje

Nee, ik heb niet zes maanden lang enkel en alleen met mijn lichaamsgewicht getraind. Een van de cursisten uit mijn riddertrainingen zelfverdediging heeft zomaar uit het niets een vrachtautoband naar mij thuis gebracht. Zomaar een cadeau voor mij om te gebruiken voor mijn persoonlijke kracht- en conditietrainingen. Daar heb ik bij de GAMMA een moker van 4,5 kg bij gekocht plus een ‘hondje’.  En online een TRX.

Een TRX is een stuk canvasriem met twee hangrepen die overal opgehangen kan worden. Werkelijk overal. Zelfs tussen een gesloten deur kan de TRX vastgehaakt worden waarna eraan gehangen kan worden. Met handen of voeten in de handgrepen voerde ik allerlei oefeningen met mijn lichaamsgewicht uit. Die zelfs heel gemakkelijk van het internet af te halen zijn of daarop te volgen zijn. Wat geen sinecure is overigens. Daar bovenop mepte ik ontelbaar vele malen met de moker tegen de vrachtautoband en deed ik opdrukoefeningen met het ‘hondje’. Dat is een plank met wielen waarmee zware goederen verplaatst worden. Mijn handen erop en mijzelf opdrukken en uitstrekken. Een heerlijke oefening voor je romp en vooral buikspieren.

Paarden

Het is dus werkelijk niet zo dat ik zes maanden alleen ben blijven opdrukken. Sprongoefeningen en optrekoefeningen deed ik eveneens. Ook aan looptraining deed ik maar niet door eindeloos lang te rennen. ‘Draven is voor paarden’ zeg ik altijd tegen mijn cursisten die veel aan hardlopen doen. Joggen is niets voor mij. Zodra ik mijn loopschoenen aan heb, ga ik sprinten en springen en leg ik niet meer dan maximaal zes kilometers aan afstanden af. Maar ren ik wel zo hard als ik kan.

Ook opdrukken zoals wij dat vaak in films en (YouTube)video’s zien doe ik niet enkel en alleen. In allerlei varianten druk ik mijzelf op. Met handen smal op de grond, breed op de grond, onder mijn borst tegen elkaar aan, zo ver mogelijk vooruit en bovenop een steen of bal. Af en toe zelfs met een hand tegen de muur. Mijn opdrukoefeningen probeer ik binnen een zo breed mogelijk spectrum  uit te voeren. Waarom? Omdat mijn ‘normale’ opdrukoefening daar veel sterker van wordt.

Challenges

Het verbaasde mij daarom enorm dat ik na de CoronaLockdown van mensen die dit nooit eerder gedaan hadden, hoorde dat zij zichzelf binnen 25 dagen 25 keer zouden opdrukken. Gelukkig vertelden ze mij dat zij in het opdrukken begeleid zouden worden. Want, als je nooit eerder opgedrukt heb is het van groot belang niet alleen je spieren op het opdrukken voor te bereiden maar ook (en vooral) je spierpezen en gewrichtskapsels te laten wennen aan deze fysieke inspanning.

Vijfentwintig keer kunnen opdrukken is op zich voor veel mensen al een ‘challenge’. Hierover liet ik mij ontvallen dat ik vind dat gezonde twintigers zich ongetraind al twintig keer zouden moeten kunnen opdrukken. En dat recreatiesporters van enig niveau op deze leeftijd zich dertig maal zouden moeten kunnen opdrukken. Topsporters van deze leeftijd zouden zich wat mij betreft veertig keer moeten kunnen opdrukken.  Nou, dit leverde mij een persoonlijke ‘Challenge’ op.

Oud

‘Hoe veel kan jij je opdrukken Adrie?’ werd mij gevraagd na mijn opmerking over hoe vaak ik vind dat gezonde jonge mannen zich zouden moeten kunnen opdrukken. ‘Zeg het maar’ luidde mijn antwoord, ‘veertig keer?’. ‘Laat zien dan’. Er werden mobieltjes gepakt toen ik in voorligsteun ging liggen. ‘Kan ik beginnen?’.

‘Toe maar Adrie’ klonk het, waarna ik mijzelf begon op te drukken. De tel heb ik niet bij gehouden. ‘Nou, nou, nou, voor zo een oude man’ werd er op een gegeven moment gezegd door een omstander die wéét dat ik dit jaar zestig jaar oud geworden ben. Uiteindelijk drukte ik mijzelf vijftig maal op binnen ongeveer één minuut. Dit zou mij nooit gelukt zijn als ik mijzelf niet regelmatig op opdrukken voorbereidt. Op mijn facebookpagina is de op een mobiel vastgelegde opdrukoefening die ik uitvoerde te zien.

Voorbereiding

Zelf train ik vrijwel elke dag het hele jaar door. Enkel en alleen met mijn eigen lichaamsgewicht als ballast om mee te trainen. Opspringen, optrekken en inderdaad … heel veel opdrukken. Nee, niet elke dag opdrukken op de grond vanuit gestrekte armen doorzakken naar gehoekte armen en weer terug.

Ook ik moet mijn opdrukoefening steeds opnieuw voorbereiden om te zorgen dat ik ‘makkelijk’ blijf opdrukken. Daarom druk ik mijzelf ter voorbereiding regelmatig ‘licht’ op. Zoals ik dat leer aan cursisten in mijn riddertrainingen zelfverdediging die zichzelf nooit eerder opgedrukt hebben.  Die mogen van mij niet eens opdrukken vanuit opdrukhouding op de grond. Die begin ik te leren opdrukken door zichzelf staande voor een muur tegen de muur ‘op te drukken’. ‘Muurdrukken’ noem ik dit. Zo wennen niet alleen hun spieren maar vooral hun pezen, banden en kapsels aan deze beweging. Pas zodra zij de opdrukbeweging tegen de muur beheersen krijgen zij van mij een volgende iets zwaardere opdrukoefening. Met daarna een nog zwaardere en zo voort totdat zij na een paar weken, als nieuwkomers op het gebied van opdrukoefeningen zich gemiddeld tien maal vanuit opdrukpositie op correcte wijze kunnen opdrukken.

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Conditie- en Krachttraining and have No Comments

Conditie- en Krachttraining Tip 1: ga niet zomaar opdrukken.

 

Als gasttrainer de wedstrijdkarateka’s van Van Hellemond Sport in Hilversum een pittige conditietraining voor mogen schotelen. Het uitvoeren van opdrukoefeningen vormde een essentieel onderdeel van mijn gasttraining.

Op deze foto ben ik aan het opdrukken in mijn gasttraining.

 

 

 

Gewicht

Elke opdrukoefening is feitelijk een krachttraining waarin gebruik gemaakt wordt van het lichaam als ballast, als belasting, als gewicht. Dat zegt genoeg over hoe voorzichtig met opdrukoefeningen om gegaan moet worden. Krachttraining hoeft niet altijd met dumbbells, stangen en schijven, speciale krachttrainingsmachines en naar mijn idee al helemaal niet in mooie sportkleding. Op veel foto’s van mij als riddertrainer in mijn lessen weerbaarheid, zelfverdediging , zelfverdediging voor scholieren en trainingen beroepsmatig fysiek optreden is te zien hoe ik in spijkerbroek en t-shirt lesgeef.

Los van het versterken van kracht en verlengen van uithoudingsvermogen zorgt oefenen met je eigen lichaam als gewicht er ook voor dat cursisten in mijn riddertrainingen zelfverdediging hun eigen lijf beter leren kennen. De mogelijkheden en onmogelijkheden ervan. De groei ervan en vooruitgang ermee en zelfs hoe het lichaam op verschillende momenten van inspanning steeds anders kan aanvoelen. Dat is gewoon fijn om te weten, om te begrijpen en verschaft inzicht in het zelf van mijn cursisten.

Tijd

En de enige investering die dit van cursisten vergt is: tijd. Om met je eigen lichaam als gewicht te kunnen trainen hoef je nergens heen. Dat heb je altijd bij je. Dumbbells, stangen en schijven en krachttrainingsapparaten niet. Tegenwoordig populaire bootcamp-materialen als vrachtauto- en tractorbanden met bijbehorende mokers, of Bulgarian Bags en Russian Kettlebells heb je ook niet elke moment bij je.

Je horloge wél. Plan daarop wat tijd per dag uit om met je eigen lichaam als gewicht te trainen en je zult versteld staan van de resultaten. En het mooie is: je lichaam maakt het niet uit waarmee het belast wordt, zolang het maar belast wordt. De tijd die geldt voor supercompensatie na het trainen met gewichten is voor trainen met het lichaam als gewicht vrijwel hetzelfde. Gecharcheerd hoor.

Challenges

Op het internet gaan vele zogenaamde ‘challenges’ rond die op social media massaal gedeeld worden. Waarin deelnemers gevraagd wordt zich twintig, dertig of veertig maal op te drukken. Bij de ene ‘challenge’ moeten deelnemers zich twintig dagen lang elke dag twintig maal opdrukken bij de andere moeten deelnemers ervoor zorgen dat zij zich binnen vijfentwintig dagen evenzoveel maal kunnen opdrukken. Of hele andere dingen doen als het eten van kaneel en overige rariteiten uitvoeren. Het moet een ‘uitdaging’ zijn, een ‘challenge’.

Opdrukoefeningen vind ik als riddertrainer zelfverdediging géén rariteit. Géén ‘Challenge’. Opdrukken moeten alle cursisten in mijn riddertrainingen zelfverdediging (uiteindelijk) kunnen. Niet zoals dat via allerlei ‘challenges’ op internet in social media getoond wordt maar als een kracht verbeterende en behendigheid versterkende lichaamsoefening. Met de nadruk op ‘oefening’ in het woord ‘lichaamsoefening’. Cursisten in mijn riddertrainingen zelfverdediging oefenen zich in het maximaal gebruiken van hun lichaam. Uiteindelijk worden cursisten voorbereidt op een verdedigende actie die maximale inzet van hun verlangen zal.

Bewegingen

Als een cursist bij mij komt vraag ik deze niet alleen tijdens onze kennismakingstraining, maar elke training opnieuw of deze last heeft van blessures, oude kwaaltjes of andere fysiekmentale ongemakken. Dit doe ik niet voor niets. Alle mensen die gezond zijn van lijf en leden en geen gebreken, ziektes en/of verwondingen kennen, hebben bij hun geboorte een geweldig apparaat cadeau gekregen: ons lichaam. Dat zij naar eigen goeddunken in bruikleen gekregen hebben.

Een lichaam dat tot het uitvoeren van werkelijk bijzonder veel complexe bewegingen in staat is. En niet alleen als in veel verschillende bewegingen maar ook als in ontzettend grote aantallen herhalingen. Dit vergt wél wat voorbereiding en gewenning voor ons lichaam en van de mensen die dat lichaam cadeau gehad hebben. Fysiekmentaal moeten mensen bewegingen ‘leren’ uitvoeren. Maar, zodra mensen een beweging beheersen kunnen zij de meest prachtige acties met hun lichaam uitvoeren. Topsporters laten dit regelmatig zien. Daarnaast leven er in ons land supergetrainde beroepskrachten die het fysiekmentaal niveau van topsporters niet alleen benaderen maar dat zelfs overtreffen maar die dat liever stil en buiten zicht van het grote publiek houden.

Opdrukken

Kijk eens naar kinderen en hoe die vanaf hun babytijd leren lopen. Kinderen zijn nergens bang voor. Zij beginnen met kruipen, trekken zich aan van alles op tot stand en beginnen te lopen. Dat gaat niet meteen goed omdat hun lichaam moet wennen aan het uitvoeren van deze beweging. Omdat hun lichaam zich moet oefenen in het uitvoeren van onze menselijke loopbeweging. Kinderen zullen struikelen en vallen maar geven het niet op te leren lopen. Kinderen leren lopen. Met vallen en opstaan.

Zoals volwassenen moeten leren opdrukken. Ook (vrijwel letterlijk) met vallen en opstaan. Geen enkele cursist in mijn riddertrainingen zelfverdediging begint meteen met opdrukken. Eerst wil ik zien hoever de fysiekmentale staat van een cursist op dat moment is. Sommigen hebben een berenconditie met veel kracht, behendigheid en uithoudingsvermogen terwijl anderen fysiekmentaal nergens toe in staat zijn. Fysiekmentale toppers mogen van mij in handstand opdrukken tegen de muur. Cursisten die zich soms maar maximaal vijfmaal kunnen opdrukken en dat met veel pijn en moeite voor elkaar krijgen, mogen zich helemaal niet meer opdrukken van mij.

Quarantainekilo’s

Van een goede fysiekmentale conditie heb je naar mijn persoonlijke mening niet alleen binnen je beroep profijt. Je kunt lange wandelingen maken zonder enige moeite en bent daarmee bijzonder mobiel. Je kunt makkelijk tillen en daarmee van alles meenemen als je boodschappen doet of aan je huis klust. Je kunt lang stilzitten maar ook lang staan. Bijna alle acties, houdingen en handelingen gaan je beter af.

Helaas duurt het opbouwen van een goede fysiekmentale conditie minstens drie tot zes maanden terwijl je die al helemaal kwijt kan zijn binnen drie weken totaal niets doen. Ga je dan ook nog net zoveel eten als je gewend was te doen in tijden van veel en zwaar trainen, dan komen de kilo’s er al heel snel extra aan.

Tijdens de CoronaCrisis van dit jaar 2020 en de daarop volgende CoronaLockdown zijn veel mensen plotseling (veel langer) thuis gaan zitten en daar vreselijk veel gaan neuzen in koel- en voorraadkasten. Terwijl ze minder naar sportschool, -club of -vereniging gegaan zijn om fysiek actief te zijn. Persoonlijk kan ik iemand die 15 kilo aangekomen is tijdens de lockdown en heb ik mensen gesproken die gemiddeld 7 kilo aangekomen zijn tijdens dit halfjaar stilzitten.

Oefenen

Nu hoor ik van allerlei ‘challenges’ waar mensen aan mee willen doen zonder dat zij daarvoor getraind en/of op geoefend hebben. Bijvoorbeeld aan ‘Push Up Challenges’ voor allerlei goede doelen. Zij vertelden mij dat zij erin begeleid worden om te leren zichzelf (een fiks aantal maal) op te kunnen drukken.  Gelukkig worden zij daarin begeleid.

In mijn riddertrainingen zelfverdediging leer ik cursisten die zichzelf nooit eerder meermaals hebben kunnen opdrukken pas na een aantal weken vanaf de grond opdrukken. Tot dat moment mogen zij zichzelf van mij helemaal niet opdrukken vanaf de grond. Zij moeten hun lichaam van mij eerst laten wennen aan de opdrukbeweging. Het duwen met beide handen van hun romp vandaan naar voren tot hun armen helemaal gestrekt zijn eerst onder minimale belasting oefenen.  De een maakt zich deze handeling binnen een week eigen terwijl dat bij de ander wel twee weken kan duren. En dan oefenen zij deze beweging elke dag.

In tegenstelling tot deelnemers aan allerlei ‘Challenges’ die van het ene op het andere moment besluiten zichzelf twintig, dertig en zelfs veertig maal op te drukken.

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Conditie- en Krachttraining and have No Comments

Zelfverdediging Tip 32: zoek een trainer die naar uw hulpvraag luistert.

Bewegen
Niets in het leven is het zelfde. De dag van vandaag is niet gelijk aan die van gisteren. Situaties waarin je gisteren zat zijn vandaag heel anders. Mensen idem dito. Geen twee personen hebben dezelfde vingerafdrukken. Geen twee mensen bewegen hetzelfde. Sterker nog, geen twee mensen hebben dezelfde voorkeur voor hun wijze van bewegen. Iedereen beweegt zichzelf op diens unieke manier voort.

Communiceren
De vraag is of ieders bewegingsvoorkeur voortkomt uit diens breinvoorkeur of dat diens voorkeur voor een bepaalde wijze van denken voortgekomen is uit de manier van bewegen van diens lichaam. Klinkt moeilijker dan het is. Simpel gezegd: sommige mensen lopen met hun lichaam iets achter de lichaamsas en anderen met hun lichaam iets daarvoor. Dat betekent heel veel voor elke beweging die gemaakt wordt. Tegelijk is de beweging van elke persoon een uiting van diens denkwijze. Voor de manier waarop deze persoon in het leven staat. En de wijze waarop die het liefst communiceert met anderen. Bewegen is meteen al een manier van communiceren.

Eigenheid
Zodra mensen stress ervaren vallen zij terug op alles dat zij al kennen. Zoals hun eigen persoonlijke bewegingsvoorkeur en de aansturing ervan vanuit hun breinvoorkeur. Dit betekent dat ieder individu op een geheel eigen wijze zal reageren onder druk van wangedrag, agressie, bedreiging, geweld, tijdsdruk, tegenslag en tegenwerking. De een wordt opstandig en gaat vechten, de ander probeert weg te komen en zich te verstoppen, de derde wordt bewegings- en besluiteloos en de laatste zet zich schrap en durft te wachten op wat komen gaat.
Ieder mens gaat op diens eigen wijze om met druk die uitgeoefend wordt. Daarom is het mijn vaste overtuiging dat ieder mens geheel in navolging van diens persoonlijke eigenheid in weerbaarheid en zelfverdediging getraind zou moeten worden.

Gesprek
Geïnteresseerden in mijn ridderfactortrainingen weerbaarheid, zelfverdediging en beroepsmatig fysiek optreden nodig ik daarom altijd uit voor een kennismakingsgesprek in Bussum bij mijn bedrijf Sta Vast Training. In eerste instantie om mijzelf te verdiepen in de hulpvraag en daarna te inventariseren waar de mogelijkheden liggen voor mij om een passende training aan te bieden. Allereerst op basis van de hulpvraag en daarna in het licht van bewegings- en breinvoorkeuren van deze mogelijke cursist.

Historie
Naast hulpvraag, bewegings- en breinvoorkeuren ben ik als trainer ook geinteresseerd in de historie van mijn mogelijke cursisten in het omgaan met wangedrag, agressie, bedreiging en geweld. Wat is de aanleiding geweest om mij en mijn bedrijf op te zoeken? Welke antwoorden worden er van mij verwacht? In de huidige sterk verhardende tijdsgeest liegen de antwoorden op mijn vragen er echt niet om!

Er worden meisjes en jonge vrouwen bij mij gebracht die in onze Nederlandse straten en huishoudens werkelijk aangevallen zijn … door jongens en mannen! Hoe is het mogelijk anno 2018? Er komen ondernemers bij mij die op eigen terrein, in hun bedrijf bedreigd en zelfs aangevallen zijn. En jongens die op straat getreiterd en bespuugd worden door wildvreemden zonder enige aanleiding. Dan heb ik het hier nog niet eens over alle scholieren die door hun ouders naar mij in Bussum gebracht worden met het verzoek hen nu écht te leren vechten. Hun ouders zijn het wangedrag, de agressie, bedreiging en geweld dat op hun kinderen uitgeoefend wordt helemaal zat.

Volgens mij is het hoog tijd het tij te keren en daar zal keihard aan gewerkt moeten worden.
Kijk voor meer informatie over puur praktijkgerichte trainingen zelfverdediging op: www.zelfverdediging.org
Kijk voor meer informatie over trainingen gericht op het ontwikkelen van een ridderlijke houding op: www.ridderfactor.nl

Wilt u snel nog meer weten? Bel naar 06-13886352 of mail naar info@ridderfactor.nl

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Conditie- en Krachttraining and have No Comments

Zelfverdediging Tip 31: vraag omstanders persoonlijk om hulp!

Op de foto ben ik bij mij op de zaak bij Ridderfactor.nl in Bussum vanuit mijn ridderfactortrainingen zelfverdediging in gesprek met een psycholoog van het Ministerie van Binnenlandse Zaken over weerbaarheid van burgers binnen onze samenleving. Hij bracht de term ‘Bystander Effect’ in.

Groepsdynamica
Tijdens mijn deeltijdstudie pedagogiek (vier jaar gedaan zonder af te studeren!) hebben wij het binnen het vak Groepsdynamica indringend gehad over de ‘psychologie achter het helpen’. Daar bleek heel wat wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Want, hoe meer mensen ergens aanwezig zijn, hoe minder ze andere mensen die in nood verkeren zullen helpen. Kleine groepen mensen zullen elkaar eerder bijstaan.
Binnen de sociale psychologie staat dit verschijnsel bekend als het ‘Bystander Effect’, in het Nederlands: het omstanderseffect.

Helpen
Blijkbaar helpen groepen mensen individuen niet meteen, direct en graag. En al helemaal niet wanneer het verlenen van hulp nadelig uit kan vallen voor de helper. Die wil niet te laat komen op zijn werk en verleend onderweg geen hulp aan medemensen in nood. Die loopt zelf gevaar op letsel en wil niet het risico lopen zich bij een arts voor medische verzorging te moeten melden met misschien een lange herstelperiode in het vooruitzicht.
Terwijl hulp van anderen in noodgevallen de overlevingskansen van slachtoffers juist vergroten kan. Hulp op zulke momenten verlenen kan tegelijk de eigen overlevingskansen verkleinen. Verlenen van hulp blijft uit.
Binnen de Sociale Psychologie is de psychologie achter het helpen van mensen onderling veel bestudeerd. Groepsdynamica, verwantschap en gelijkenissen spelen hierin een grote rol. Iemand die niet lijkt op anderen uit een bepaalde groep kan hulpverlening door die groep op zijn buik schrijven.

Vervagen
Los van duidelijk herkenbare en vaste (bevolkings-, vrienden- en gelegenheids-)groepen, reageren ook plots samengestelde of bijeengekomen groepen al snel heel besluiteloos op het verlenen van hulp aan medemensen die dit nodig hebben. Alle groepsleden delen de verantwoordelijkheid voor het verlenen van hulp blijkbaar door het aantal aanwezigen. Hoe meer aanwezigen hoe kleiner de individuele verantwoordelijkheid voor het verlenen van hulp ervaren wordt.

Binnen de Sociale Psychologie heet dit ‘diffusion of responsibility’. Met als gevolg dat er totaal geen druk ervaren wordt om zelf een medemens te helpen. Iedereen verlegt de verantwoordelijkheid voor het verlenen van hulp naar een andere aanwezige. Sterker nog, in zulke situaties met grote groepen getuigen kan het zelfs zo zijn dat iedere aanwezige naar elkaar kijkt op zoek naar bevestiging voor het niet verlenen van hulp.

Druk
Waar zo een groep mensen vanuit een soort van ‘vervaagd verantwoordelijkheidsgevoel’ eerst niet meteen in actie kwam om hulp te verlenen. Kan het ontbreken van daadkracht nog veel langer duren vanuit de bevestiging die groepsleden elkaar geven door het niet in actie komen. Juist ja, precies zoals ik het zeg: het nietsdoen vormt op deze manier een bevestiging om niets te blijven doen vanuit een vorm van sociale druk om niets te doen.

Het is heel moeilijk om aan sociale druk te ontsnappen. Mensen zijn groepsdieren en niemand wil in negatieve zin opvallen.Zie hier de negatieve gevolgen van sociale druk voor slachtoffers van geweld waar een groot aantal mensen getuige van kan zijn. Omdat de groep niet reageert zullen individuen niet in actie komen. Het ergst is nog dat groepsleden dit achteraf goedpraten door te zeggen dat zij dachten dat het voor het slachtoffer ‘wel mee zou vallen’ omdat niemand in actie kwam. En dat er de indruk leefde dat er weinig aan de hand zou zijn geweest. Wat soms helemaal naast de waarheid kan zitten als er terug gekeken wordt op de situatie.

Dwingen
Heel lang geleden toen er nog geen AED’s overal in allerlei werkomgevingen hingen, heb ik wel eens moeten reanimeren. Dat is ‘handmatig’ echt moeilijk en zwaar. Slachtoffers gaan spugen en kwijlen en je ziet ze onder je handen wegvallen.
Zelfs weglopende BHV’ers heb ik in zulke gevallen meegemaakt. Die kon ik niet terughalen door hen dwingend aan te spreken. Dat betekent nogal wat. Hoe voorkom je dat verantwoordelijkheden vervagen? Het was toch duidelijk dat ik hulp nodig had bij het reanimeren? Terwijl persoonlijk aanspreken van weglopers niet hielp.

Ook heb ik meegemaakt dat een ontzettend dik boek dat met een luide knal op een boekenplank omviel, niet leidde tot een massaal vertrek van deelnemers aan een bijeenkomst van politie en krijgsmacht. Ja, vier voeten klonken er van twee deelnemers die meteen na de knal onderweg waren naar de uitgang van deze ruimte. Dat waren mijn twee voeten en die van een sergeant-majoor. Wij maakten ons samen als enige uit de voeten. Tot hilariteit van iedereen die nog in diens stoel zat. Er bleek namelijk een boek omgevallen.

Jan
Mijn ‘meeloper’ en ik werden breed uitgelachen toen wij op onze schreden moesten terugkeren naar onze zitplaatsen. ‘Liever blooie Jan dan dooie Jan’ zei deze man in antwoord op het gelach aan mij. ‘Helemaal gelijk’ antwoordde ik hem. Wij hebben het er daarna helemaal niet meer over gehad. Voor ons was het duidelijk: als wij een keiharde knal horen … gaan wij er als enige meteen vandoor.

Blijkbaar is het zo dat groepen mensen niet alleen besluiteloos blijven als het gaat om het hulp verlenen aan anderen. Zo een groep mensen reageert ook niet in een potentieel gevaarlijke situatie waarin zij in actie zouden moeten komen om zichzelf te helpen. Ook dan blijven mensen blijkbaar toekijken in een noodsituatie of bij een misdrijf zonder in actie te komen. Blijven mensen bewegingloos op hun plaats zitten nadat er een luide knal geklonken heeft.

Het trieste is dat dit zelfs binnen supergetrainde en praktijkervaren groepen kan voorkomen, iets om diep over na te denken. Juist en vooral binnen de ridderfactortrainingen zelfverdediging die ik in Bussum verzorg.

Sta Vast!

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Conditie- en Krachttraining and have No Comments

Zelfverdediging Tip 29: nooit worstelen OM een wapen!

Meswerpen
Vrijwel elke cursist die naar mijn opleidingsinstituut in Bussum komt voor de puur praktijkgerichte trainingen zelfverdediging die ik daar verzorg vanuit mijn ridderfactor verhogende lessen, vraagt om oefening in het mesvechten. Nu heb ik van kinds af aan geleerd zo goed mogelijk met messen om te gaan. Decennia lang vond ik het vreemd dat er in ons land vanaf midden jaren ’70 van de vorige eeuw tot slechts enkele jaren geleden het mesvechten in Nederland taboe leek.

Een mes bij je hebben was werkelijk ‘not done’ en hoorde alleen bij de intellectueel minderbedeelden. Zo werd dat soms letterlijk gebracht. Terwijl het bij mij hebben van een mes niet meer dan dagelijkse kost was. Als kind speelde ik met vriendjes een spel dat ‘landje-pik’ heette. Wij tekenden een vierkant in het zand en door met messen in dat vierkant te gooien trokken wij lijnen waarmee wij stukken uit dat vierkant van elkaar af pakten. Zo leerden wij meswerpen! Geen haar op ons hoofd dacht eraan deze messen op elkaar te gebruiken. Niet als twaalfjarige en ook niet als achttienjarige. Er werden geen geweldsmisdrijven met deze messen gepleegd.

De messen waarmee wij ‘Landje-Pik’ speelden waren vlijmscherp. Frits, een vriendje waar ik vaak mee speelde, stroopte er de konijnen mee die hij strikte. Nooit hebben wij onze messen tegen andere mensen gebruikt.

Stanleymes
De ouders van een veertienjarige jongen, brachten hem naar Bussum voor een ridderfactortraining scholierenzelfverdediging omdat hij op school beroofd werd. Niet eenmaal maar vaker. Zonder dat zijn ouders, familie, vriendjes en klasgenoten daar een eind aan konden maken. Durfden maken. Want, de jeugdige criminelen die het op deze netjes opgevoede jongen voorzien hadden bleken bijzonder gewelddadig. Zij deinsden er niet voor terug deze veertienjarige puber een stanleymes op de keel te zetten.

Deze puber heeft door dit stanleymes doodsangsten doorstaan. Angsten die hem nog steeds in tranen deden uitbarsten. Ook bij mij op de zaak. Zelfs in mijn Sta Vast! ridderfactortrainingen zelfverdediging. Uiteindelijk heb ik zijn ouders geadviseerd om via hun huisarts gespecialiseerd hulpverlening te zoeken. En meer dan een psycholoog. Deze jongen was psychisch zwaar gehavend door het stanleymes op zijn keel.

Mesvechten
Vandaag wordt ik door een cursist uit mijn ridderfactortraining zelfverdediging gewezen op een YouTube-filmpje waarop te zien is hoe een man die twéé messen op dreigende wijze hanteert het schoolplein van het Scala College afgejaagd wordt door scholieren. Misschien wel net zo oude pubers als de veertienjarige jongen die helemaal kapot was door de doodsbedreiging met een stanleymes op zijn keel. De pubers op het YouTube-filmpje zijn echt niet bang. En zullen dat naar mijn idee ook niet snel worden. Zij smijten met schooltassen naar hun aanvaller en weten hem zelfs weg te jagen.

Vandaag heb ik twee cursisten in net zoveel privétrainingen zelfverdediging bij mij op de zaak in Bussum. Beiden vragen mij expliciet om in het mesvechten getraind te mogen worden. Zij voeren ook allebei het YouTube-filmpje als voorbeeld aan. En vragen mij wat te doen indien zij zelf met zo een met twéé messen zwaaiende tegenstander te maken zouden krijgen.

Gelukkig hoef ik hen enkel en alleen te herinneren aan de ridderfactortrainingen zelfverdediging die zij al genoten hebben. Namelijk het trainen van zelfverdediging met behulp van een tas, een agenda, een boek, een mobieltje, een pen en zelfs met een jas. Ondanks dat het hen wél geleerd is … moest ik hen er beiden aan herinneren. Mesvechten valt blijkbaar niet mee.

Veiligheid
Alleen al het agressief gedrag van anderen kan diepe angstgevoelens bij slachtoffers oproepen. Zij krijgen ‘rubberen’ benen, gaan peentjes zweten, bibberen, hijgen en lijden aan tunnelvisie. Laat staan wanneer het op een slagenwisseling uitloopt. Elk gevecht ‘om het echie’ verloopt niet minder dan bruut. Er wordt zo hard mogelijk geslagen en geschopt met maar één doel letsel toebrengen en bang maken.

Het is onvoorstelbaar hoe dit zou verlopen wanneer er messen in het spel zijn. Elk mesgevecht is loodzwaar. En daar kan ik als beroepskracht beslist over meepraten. Er is over mij vastgelegd hoe ik tegenstanders hun snij- en steekwapen afgenomen heb. Over mij als medewerker is in een beoordeling vastgelegd dat ik ‘mijn eigen veiligheid van ondergeschikt belang maak aan dat van onze organisatie’. Dit is niet voor niets en hier ben ik bijzonder trots op. Mijn persoonlijke veiligheid is meermaals in het gedrang geweest. Letterlijk.

Ervaring
Mijn persoonlijke praktijkervaring met het échte gevecht heeft mij geleerd als instructeur mijn cursisten werkelijk op het hart te drukken ‘nooit te worstelen OM een wapen’. Natuurlijk heb ik ‘calamiteiten’ beslist met slagen, trappen en een worp waarna zo een tegenstander afgevoerd kon worden.

Daarnaast ben ik beroepsmatig betrokken geweest bij conflicten die eindigden in een worsteling. Ook met een gewapende tegenstander. Deze ervaringen hebben mij geleerd nooit OM een wapen te worstelen maar … MET het wapen zo een worsteling uit te vechten. Het verschil zit hem in de mindset die deze verschillende woorden oproepen.

Wanneer twee honden vechten om een bot gaat de derde ermee vandoor. Zo is het ook binnen de zelfverdediging. Zodra twee mensen vechten om een wapen, raken zij het overzicht in dat gevecht kwijt. Beiden zijn gefocust op het wapen in plaats van zich te concentreren op het uitschakelen van hun aanvaller. Alleen maar sleuren en trekken aan het wapen zonder jezelf te richten op het uitschakelen van je tegenstander vermoeid alleen maar. Bewaar en gebruik je energie om je aanvaller uit te schakelen.

Ga voor zijn meest kwetsbare delen. Dat zijn nooit per definitie zijn ‘weke delen’ maar vooral zijn ogen en keel. Val die aan. Val ook zijn ledematen aan op de gewrichten, zoals diens ellebogen, polsen, knieën en enkels. Het liefst doe je dat met het wapen dat jouw aanvaller in de strijd gebracht heeft. Wacht niet totdat jij dat wapen heb kunnen afpakken maar richt je van meet af aan op het vechten MET dat wapen. Zelfs als je tegenstander dat nog vast heeft …

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Conditie- en Krachttraining and have No Comments

Zelfverdediging Tip 28: wordt supersterk!

Wegen
Voorafgaande aan hun wedstrijden moeten veel vechtsporters gewogen worden. Dat is niet voor niets. Dat is ter controle van het juiste gewicht, zodat deze sporters ongeveer even zwaar zijn binnen de marge die zo een vechtsport hun biedt. Vechtsporters wéten dat zij (binnen hun gewichtsklasse) zo sterk mogelijk moeten zijn om het van hun tegenstanders te kunnen winnen. Daartoe hangen vechtsporters minstens driemaal per week in een krachthonk. Omdat een sterkere spier over het algemeen ook een grotere spier is, nemen vechtsporters niet alleen in kracht toe maar ook in omvang. En dus in gewicht. Vandaar dat zij zich moeten wegen om te controleren dat zij niet veel zwaarder zijn (geworden) dan hun tegenstander.

Spiermassa
Blijkbaar vinden vechtsporters kracht ontzettend belangrijk. Zij zorgen ervoor zo sterk mogelijk te worden. Kracht helpt hen om tegenstanders keihard te treffen, vasthouden en/of werpen. En omdat meer kracht gelijk staat aan een hoger gewicht door de toename van hun spieromvang, worden zij gecontroleerd op het juiste gewicht. Vaak klopt hun gewicht overigens niet meer. Dan gaan zij ‘crashen om te cashen’. Op allerlei manieren gaan vechtsporters die exponentieel in gewicht toegenomen zijn dit gewicht er weer af gooien. Nee, niet hun spiermassa omlaag brengen maar hun enkel hun gewicht. Zij gaan diëten en zweten en desnoods plaspillen slikken. Alles eraf gooien wat zij denken dat zij kunnen missen … behalve hun spiermassa.

Chemie
Om spieren sterker te maken moeten zij een bepaalde weerstand ervaren. Die weerstand wordt gevormd door halters, stangen en al het andere dat ons lichaam kan belasten tijdens het uitvoeren van een beweging. De kracht die spieren moeten genereren om zo een weerstand te overkomen geeft signalen af via chemische processen die het menselijk lichaam ertoe aanzetten spieren te laten groeien en sterker worden. Die chemische processen zijn van groter belang dan de gewichten die deze oproepen. Het draait niet om de gewichten maar om de processen. En dat is een belangrijk gegeven. Die chemie die ons lichaam kenmerkt.

Uniek
Elk lichaam is anders, met vergelijkbare processen en tegelijk geheel andere uitkomsten. Het ene mens voelt zich meer aangetrokken tot het leveren van duurkracht terwijl de ander veel explosiever is van aard. Nu benoem ik hiermee precies twee uitersten aan het spectrum van de krachttraining: duurkracht en snelkracht. Twee vormen van krachttraining die zich niet makkelijk laten combineren.

In de jaren ’80 van de vorige eeuw was ik lid van de Nederlandse Karate Selectie. Om daarvoor geselecteerd te worden moest ik eerst prijzen winnen op nationaal niveau. Om karatewedstrijden te winnen moest ik duurkracht en snelkracht combineren. Want, in die tijd moest ik gemiddeld twaalf wedstrijden per dag vechten wat over de gehele dag bezien een bepaalde mate aan duurkracht van mij vergde. Terwijl ik in mijn wedstrijd van drie minuten enkel en alleen moest exploderen. Duurkracht en explosieve kracht combineren was niet makkelijk maar lukte mij in voldoende mate om een redelijk succesvolle topvechtsporter te worden.

Truukjes
Als oud-topkarateka voer ik dit regime in mijn ridderfactortraining zelfverdediging door. ‘Zonder kracht géén kunde’ zeg ik tegen elke cursist die ik mijn krachthonk in Bussum binnenloods. Daarna leg ik cursisten uit dat zij fysiekmentaal maximaal sterk moeten worden om hun kansen op winst in een gevecht zo groot mogelijk te maken.

Bij mij leren cursisten voor hun zelfverdediging géén ‘truukjes’ en ‘geheime technieken’ die geen kracht van hen vergen. Mijn ervaring als topvechtsporter binnen het sportkarate heeft mij geleerd dat ik binnen mijn gewicht maximaal sterk moest zijn om het te kunnen winnen van tegenstanders die net zo zwaar waren. Anders zou elke strijd binnen mijn vechtsport éénrichtingsverkeer worden. Zonder dat ik daar ook maar iets tegenin zou kunnen brengen.

Bruut
Laat staan wanneer ik het zou moeten opnemen tegen iemand die veel zwaarder in gewicht zou zijn dan ik was! Nou, dat kan ik vertellen omdat ik ook in de Open Klasse karatewedstrijden gevochten heb. De Open Klasse houdt een open gewichtsklasse in, waaraan elke karateka mee mocht doen ongeacht diens gewichtsklasse. Een wedstrijdvechter van 75 kg kwam op de mat tegenover een tegenstander van 104 kilo te staan. Allebei super getraind, technisch maximaal vaardig en zo sterk als het maar kan qua kracht en uithoudingsvermogen.

Een paar maal ben ik 3e van Nederland geworden in zo een Open Klasse. Even zo vaak kwam ik werkelijk bont en blauw thuis. Destijds schommelde mijn gewicht rond de 75 kg en mijn trainer vond het geen goed idee om uit te komen in de -80 kg klasse. Hij had liever dat ik in de -75 kg klasse zou vechten. Dat vond ik zelf niet zo een goed idee omdat ik 1.83 meter lang ben en middengewichten over het algemeen iets korter zijn. Zelf draaide ik het liever om en vocht ik met mijn gewicht en lengte veel liever in de -80 kg klasse. En in de Open Klasse. In deze laatste klasse ging het er bruut aan toe.

Roofdieren
Hoeveel harder zal het er ‘om het echie’ aan toe gaan binnen een gevecht in de zelfverdediging? Boeven vallen pas aan zodra hun kans op succes meer dan gemiddeld is. Daarin zijn criminelen niet anders dan roofdieren. Het tuig valt pas aan zodra zij overmacht en/of overtal hebben. Vrijwel letterlijk verzamelen misdadigers eerst hun kameraden en/of al hun kracht voordat zij tot de aanval overgaan. Net zoals wolven zich verzamelen voordat zij op jacht gaan.

Daarom noem ik aanvallers in mijn ridderfactortraining zelfverdediging altijd ‘Wolven van de Straat’. Zodat mijn cursisten weten met wie zij van doen hebben. Waar zij rekening mee moeten houden. Wat van hen gevergd zal worden als zij een confrontatie niet kunnen ontlopen. Fysiekmentaal maximale kracht naast werkelijk werkende weerbaarheid. Vandaar mijn slagzin: ‘Zonder kracht géén kunde’.

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Conditie- en Krachttraining and have No Comments

Zelfverdediging Tip 27: Leer vechten met je pen!

Ouders
Wanneer cursisten in mijn ridderfactortraining zelfverdediging onder de 18 jaar oud zijn, is het vereist dat (één van de) ouders aanwezig blijven. Zo maken zij gedurende de gehele training mee wat ik hun kinderen ter zelfverdediging aanleer. Zo zien ouders hoe ik hun kinderen leer zichzelf met pennen, potloden, stiften, agenda’s, boeken en zelfs mobieltjes te verdedigen tegen aanvallers. Sommige ouders schrikken ervan terwijl het voor andere ouders een eyeopener is. Zij hebben er nooit bij stil gestaan zichzelf met alledaagse voorwerpen te kunnen verdedigen.

Klas
Van ouders en cursisten krijg ik verhalen te horen over hoe het er in de klas aan toe gaat. Een van de ouders van een cursist heeft de school van zijn kinderen ‘een jungle’ genoemd waarin onze Nederlandse wetten, regels, afspraken, normen en waarden niet tellen. Daar geldt het recht van de sterkste. Gesprekken met docent en directie helpen niet. Zo is deze ouder bijna rechtstreeks van school bij mijn opleidingsinstituut voor weerbaarheid en zelfverdediging terecht gekomen. Met de vraag trainingen zelfverdediging voor deze scholier te verzorgen.

Pennen
Om het bij zelfverdediging voor scholieren te houden: in de klas is een veelheid aan pennen, potloden en stiften aanwezig. Naast boeken, dikke schriften, agenda’s en andere langwerpige vierkante voorwerpen waarmee iedereen zichzelf prima kan leren verdedigen. Maar laten wij het even bij pennen, potloden en stiften houden.

Een collega van mij zag tijdens het uitvoeren van onze dienst dat ik een PocketShark van Cold Steel bij mij droeg. Hij kende deze viltstift ook. Er valt heel goed mee te schrijven. Wat dit betreft is deze PocketShark een prima viltstift die met dikke zwarte inkt schrijft. Daar houdt elke vergelijking verder mee op. Het bijna een eeuwigheid voordat de dop van de PocketShark geschroefd is. De extra lange schroefdraad zorgt voor extra stevigheid waardoor de PocketShark nooit makkelijk door midden zal breken. Breken? Ja, de PocketShark is gemaakt om nooit te breken. Niet zelf in ieder geval. Want, zodra je een aanvaller goed weet te raken met de punt of de dop van de PocketShark zal die dat onmiddellijk voelen.

Pijn
Criminelen die geweld gebruiken luisteren niet naar taal van hun slachtoffers. Woorden doen hen niets. En bewegen zulke roodieren helemaal niet op te houden met hun wangedrag, agressie, bedreiging en geweld. Boeven ervaren smeekbedes als zwakte. De gemiddelde boef weet op zo een moment zeker dat hij lekker los kan gaan. Zijn slachtoffer is een ‘taalgebruiker’ van wie de crimineel geen gewelddadige tegenstand hoeft te verwachten.

Mijn zelfverdediging tip nummer 27: pak een pen, potlood of stift en doe zo een tegenstander pijn. En ik wéét wat ik zeg omdat ik mijn PocketShark meermaals gebruikt heb. Ik heb er tegenstanders werkelijk mee afgestopt. Abrupt, midden in hun actie.

Oefenen
Het afstoppen van aanvallers door hen met een pen, potlood of stift keihard ergens te raken is heel erg makkelijk. Al mijn ridderfactortrainingen zelfverdediging verzorg ik vanuit het KISS-principe: Keep It Simpel Stupid. Geen moeilijke handelingen. Gewoon keihard je tegenstander raken met de schrijfpunt of de dopzijde.
Leer jezelf wel aan met twéé armen tegelijk te vechten. Zo blijf je het meest veilig voor zijn aanvallen terwijl je met je pen, potlood of stift hem pijn toebrengt.

Interesse in trainingen zelfverdediging? Interesse in trainingen zelfverdediging voor scholieren? Interesse in ridderfactortrainingen zelfverdediging? Bel snel 06-13886352 en mail naar adrie@ridderfactor.nl

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Conditie- en Krachttraining and have No Comments

‘Adrie … leer mijn zoon véchten!’

Eigen Kracht
Het is mijn stellige overtuiging dat het nodig is vanuit een sterke eigen kracht de wereld om je heen te verbeteren. Dit desnoods af te dwingen. En daartoe de eigen fysiekmentale gesteldheid aanzienlijk te verhogen.
Een sterk lijf geeft krachtige gedachten. Krachtige gedachten leiden tot een kranige houding. Zo een potent postuur straalt op anderen in de omgeving. Die merken dat op en realiseren zich meteen dat er iemand werkelijk aanwezig is. Iemand die sterk genoeg is om te strijden tegen onrecht. Met diens eigen kracht.

Droom
Het is mijn droom mensen die (even) de weg kwijt zijn weer het juiste pad te helpen volgen. Via krachttraining hen letterlijk sterk maken, maar ook door hen te leren zich netjes te gedragen en hen puur praktijkgericht zelfverdediging bij te brengen. Dit doe ik het liefst één-op-één zodat ik als het ware met mijn coachee kan samenwerken. Om samen te werken aan een betere wereld. Beleeft vanuit diens eigen sterkere levenshouding.

Zoals de puberzoon van de vader die bij mij op de zaak maar een opdracht tegen mij uitsprak: ‘Adrie … leer mijn zoon véchten’. Met precies zoveel woorden gaf hij aan dat ik carte blanche had voor wat betreft de inhoud van de ridderfactortrainingen voor zijn zoon. En omdat de klemtoon lag op de eerste lettergreep van het woord ‘vechten’ restte mij niet anders dan van zijn zoon een vechtmachine te maken. En deze netjes opgevoede jongen het ridderpad te helpen volgen, op weg naar een hoofse, hoffelijke, hulpvaardige én heldhaftige nieuwe levenshouding. Mijn droom te mogen volgen in het op weg helpen van deze jongen.

Achtergrond
Het wedstrijdkarate van de KBN vormt de basis van mijn ervaring in het adequaat omgaan met strijd en vechten. Uiteraard op een sportieve wijze. Gebonden aan wedstrijdregels die in de gaten gehouden werden door karatescheidsrechters. Een ander gedeelte van mijn achtergrond wordt gevormd door bijna drie decennia aan werkzaamheden als cipier in het Nederlandse Gevangeniswezen. Dit bracht ik samen tot een bijzondere weerbaarheidstraining: mijn ridderfactortraining zelfverdediging. Met als motto: ‘iedereen weer ridder!’.

Oorlog
‘elke dag oorlog’ lijkt het wel voor sommige van mijn coachees. Ze komen bij mijn bedrijf vanuit een historie van wangedrag, agressie, bedreiging en geweld. Anno 2018. Hoe is het mogelijk? Wat gebeurt er dagelijks in onze samenleving?

Een belangrijke oorzaak achter de dagelijkse agressie, ligt volgens mij in het pappen en nathouden dat wij in ons land vele jaren lang aangehouden hebben. Niemand kreeg werkelijk op zijn donder voor diens wangedrag. Slaan was voor nette burgers uit den boze. Conflicten en confrontaties moesten uitgepraat worden. Zelfverdediging als belangrijke dagelijkse vaardigheid, verdween uit beeld. Mensen werden aangevallen zonder te weten wat daartegen te kunnen doen.

Hulp
Deze mensen kom ik graag te hulp. Eerst via karatelessen die ik verzorgde. Aanvankelijk in de jaren ’80 van de vorige eeuw vanuit een eigen karateschool gericht op het wedstrijdkarate. Daarna vanuit een karateschool die ik samen met Roy Anroedh runde waarin vooral het mentale aspect centraal stond. Tegelijk verzorgde ik binnen deze karateschool alleen het trainen van de wedstrijdselectie en onze trainingen zelfverdediging. Dit vormde de start van mijn Studiegroep Praktische Zelfverdediging als bedrijf. Dat anno 2018 onder de naam ‘ridderfactor.nl’ riddertrainingen zelfverdediging verzorgt.
Trainingen waarmee ik mijn cursisten wil helpen hun ridderfactor aanmerkelijk te verhogen. Opdat zij sterk, sociaal én succesvol worden.

Privétraining
Van de klassikale karatelessen en trainingen zelfverdediging ben ik nu door gegroeid naar privaat verzorgde ridderfactortrainingen. Geheel gericht op de hulpvraag van mijn coachee. In zo een privetraining wijs ik cursisten op fundamentele normen en waarden zoals die normaliter gelden binnen onze samenleving. En de rechten en plichten die een verbeterde ridderfactor met zich mee brengt.

Dat een vader letterlijk vraagt: ‘Adrie, leer mijn zoon véchten!’, zegt heel wat over de wanhoop waarmee ouders bij mij aankloppen. Onze netjes opgevoede kinderen en jongeren komen buiten op sraat in zo een volkomen andere wereld terecht. Zij weten eigenlijk helemaal niet hoe het er daar aan toe gaat. Hoe het werkelijk werkt. Welke taal zij daar moeten spreken.

Stralen
‘Taal van de Wolven’ noem ik de taal die op straat gesproken wordt. Naar mijn idee is het leren van de Taal van de Wolven een eerste en vooral heel belangrijke stap voor cursisten in mijn ridderfactortrainingen zelfverdediging. Zo help ik nette mensen die adequaat willen leren omgaan met wangedrag, agressie, bedreiging en geweld een heel eind op weg.

Successtory’s over het adequaat omgaan met de Wolven van de Straat zijn er van mij genoeg. Bijvoorbeeld de jongen van de foto die keihard in zijn gezicht geslagen werd. Dat gebeurt nu helemaal nooit meer. Sterker nog, hij beoefend nu judo … in een leeftijdsgroep hoger omdat in zijn eigen leeftijdsgroep niemand hem meer als oefenpartner aankan.

Deze jongen straalt nu elke dag. Niets is voor mij mooier dan nette inwoners op succesvolle wijze op weg helpen naar meer weerbaar gedrag.

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Conditie- en Krachttraining and have No Comments

Adrie de Herdt verzorgt lessen zelfverdediging speciaal voor scholieren: Scholierenzelfverdediging!

Een op ontwikkeling van maatschappelijke betrokkenheid, sociale vaardigheid en fysiekmentale veiligheid gerichte, pedagogisch-didactisch verantwoorde nieuwe leermethode voor het onderwijs om de weerbaarheid van scholieren mee te versterken.

‘Anders denken over agressie … leid tot anders doen onder agressie!’, uiteraard is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Juist daarom is het een goed idee uw scholieren snel kennis te helpen maken met het weerbaarheid-verbeterende oefenprogramma ‘scholierenzelfverdediging‘.

Scholieren hebben dagelijks last van sociaal ongewenst gedrag, agressie, bedreiging en geweld!

‘Hands Up, Eyes Open’, luidt het motto van de training Zelfverdediging voor Scholieren.

Een verwijzing naar wat cowboys en criminelen roepen in films, video’s, games en muziekclips voordat ze mensen overvallen. Plus een verwijzing naar de basishouding die scholieren in trainingen Scholierenzelfverdediging leren gebruiken voor zodra ze overvallen worden door agressie en geweld.

Handen omhoog en alles in de omgeving goed in de gaten houden, daar draait het om in trainingen Scholierenzelfverdediging. Handen omhoog om hersenen, de centrale computer zoveel mogelijk te beschermen. Om- en tegenstanders aankijken om contact met ze te houden en hier op sociaal intelligente wijze tijdens de verdedigende interactie gebruik van te maken.

De training Scholierenzelfverdediging is het begin van een ontdekkingstocht naar moreel verantwoord, puur praktijkgericht en sociaal afgestemd omgaan met wangedrag, agressie, bedreiging en geweld. Op basis van moderne neurowetenschappelijke en nieuwe sociaalpsychologische inzichten en pedagogisch-didactische kennis in combinatie met eeuwenoude gevechts- en leefregels uit enkele oosterse vechtsporten.

Samengebracht in resultaten van het afstudeeronderzoek: ‘Zelfverdediging voor Scholieren’ dat SPZ-trainer Adrie de Herdt in opdracht van de Haagse Hogeschool Academie voor Sportstudies verricht heeft aan de Hogeschool van Amsterdam naar mogelijkheden trainingen Scholierenzelfverdediging in te zetten in het voortgezet onderwijs.

Heeft u opmerkingen, vragen of aanmerkingen? Deel ze met ons via adrie@ridderfactor.nl

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Conditie- en Krachttraining and have No Comments

Zelfverdediging Tip 26: nooit een trap naar het kruis maken!

Familie
Meisjes en vrouwen hebben naar mijn idee altijd ergens mannelijke familie die het beter weet zodra het op zelfverdediging aan komt. Binnen het gezin zijn dit vaak vaders en broers. Daar buiten zijn het ooms en neven, opa’s en achterneven. Vanuit een achtergrond in allerlei vechtsporten hebben zij tips en adviezen voor de vrouwen in hun familie. Tips die zich vaak reduceren tot een ‘kruistrap’. ‘Schop hem meteen voor zijn ballen’ luidt het binnen families vaak kortaf.

Damesclub
Veertien dames van een vrouwenondernemersvereniging had ik in een speciale riddertraining zelfverdediging bij mij op de zaak in Bussum. Kordate dames die interessante en gedurfde zaken ondernemen en daar succesvol in zijn. In mijn speciale workshop hadden zij de tijd van hun leven. Want, er werd niet alleen maar getraind. Na deze speciale puur praktijkgerichte en beslist zeer zware training konden zij bijkomen en bijpraten in mijn theorieruimte. Daar stonden hapjes en drankjes klaar en het werd een hele gezellige bijeenkomst tot laat in de avond.

Rapper Boef
Voordat de dames mochten genieten van hun borreltje moesten zij zich fiks fysiek inspannen. Zij moesten oefenen hoe zo snel mogelijk uit krappe en overvolle ruimtes te vertrekken en daar andere mensen bij te passeren. Op zulke momenten waarbij iedereen in paniek is helpt vriendelijk vragen echt niet meer. Dan moet je knokken om lucht te krijgen. Zo belandden wij bij het vechten in de zelfverdediging. En daarmee bij de ‘kruistrap’.

Van de veertien deelnemende dames vertelden drie dat zij familie binnen een vechtsport hebben. Familie waarvan zij geleerd hebben zichzelf te verdedigen. Dat vind ik prima en geweldig. Want, het is mijn mening dat alle vrouwen zichzelf zouden moeten leren verdedigen. Juist omdat onze samenleving helemaal niet zo vrouwvriendelijk is als het lijkt. Rapper Boef is slechts een symptoom van de wijze waarop wij in Nederland met onze vrouwen omgaan. In onze huidige moderne en vrije maatschappij worden vrouwen nog steeds aangevallen.

Afstand
De kern van mijn riddertrainingen zelfverdediging wordt gevormd door handelingen waarmee mijn cursisten kunnen zorgen héél te blijven onder druk van wangedrag, agressie, bedreiging en geweld. Het is niet voor niets dat u op de foto bij dit artikel het groepje vrouwelijke ondernemers ziet dringen om elkaar te passeren in het oefenhuis dat ik op de benedenverdieping van mijn bedrijf ingericht heb. ‘Maak dat je wegkomt!’ vormt voor hen het sein er pijlsnel vandoor (proberen) te gaan. Vanuit het principe dat afstand veiligheid betekent. Hoe verder van je tegenstander vandaan, hoe minder nare dingen deze met jou kan uithalen.

Kruistrap
Tegelijk zijn het de drie dames met vechtsportende familieleden die dit enigszins anders zagen. Zij waren van mening dat een keiharde trap in de ‘weke delen’ van een man hem al snel van zijn nare gedachten af zou helpen. Zij waren niet van plan te vluchten en voelden geen noodzaak zich snel uit de voeten te moeten maken.
Dat is helemaal waar. Zodra een man goed tegen zijn geslachtsdelen getrapt is en hij is stevig geraakt, dan is het echt over voor hem. Dan doet die geen stap meer en zegt hij geen ‘boe of bah’. Hij begint te piepen en zal dubbelgevouwen voorover vallen. Als je hem goed heb weten te raken met zo een trap naar het kruis. Een kruistrap.

Fietsstangen
Probleem met ‘kruistrappen’ is dat mannen al van jongs af aan weten dat zij daar niet geraakt moeten worden. Mannen zijn heel erg voorzichtig met hun kruis. Dat heeft de ervaring hun geleerd. Alle mannen kennen de fietsstangen maar al te goed. Mannen zijn (vaak meermaals) onzacht in aanraking gekomen met de fietsstang tussen zadel en stuur. Staande fietsend hoefde maar één voet van de trapper te glijden en het werd ‘jodelen’ vanwege de pijn in het kruis. Als zo een man (ten tijde van het ongeval vaak jongetje) nog kon staan smeet die de fiets van zich af om vloekend heen en weer te lopen. Lopen? Huppelen! En soms helemaal niet dan lag zo een jongetje te rollen over straat. Tot hilariteit van vriendjes die erbij waren.En ik spreek uit ervaring.

Honkballen
Als puber speelde ik wel eens honkbal. Op school dankzij enthousiaste gymdocenten en buiten school met vriendjes die aan honkbal deden. Als jongetjes wisten wij één ding: werpers liepen gevaar! Vooral omdat de meeste slagmannen er maar op los sloegen. Echt een homerun door de wolken was er meestentijds niet bij. Ballen werden alle kanten op geslagen. In de context van dit verhaal ook de verkeerde kant op. In mijn richting …

Ooit was ik ikzelf werper en kwam er al snel achter dat mijn slagman bovenhands geworpen ballen echt niet kon raken. Ik begon hem onderhands aan te gooien. Hij kon nog steeds niets raken. Ik begon steeds hogere pisbogen aan te gooien zodat hij meer tijd zou krijgen de bal te zien. Dat hielp. Hem! De droge knal waarmee zijn slaghout de bal raakte was een indicatie voor de snelheid waarmee de bal vertrok van het hout. In één streep recht vooruit naar mijn kruis …

Raken
Dankzij de enorme pisboog waarmee ik deze bal aangeworpen had, heeft hij hem eindelijk kunnen raken. Nu ging het echt niet om een Amerikaanse tophonkballer die ballen met meer dan honderd kilometer per uur wegjaagt. Het is wél zo dat deze bal voldoende snelheid had om het voor mijn ogen onmogelijk te maken deze te volgen. Wat mijn ogen wél zagen was voor mijn hersenen voldoende om een gevaarlijk traject te berekenen: deze bal ging met gezwinde spoed richting mijn geslachtsdelen … gevaar!

Toch heeft hij mij niet in mijn kruis getroffen. Over de maximaal tien tot vijftien meter die wij van elkaar vandaan stonden. Ondanks de snelheid van de toegeslagen bal. Terwijl mijn lichaam nog in actie moest komen. Toch heeft hij mij niet in mijn kruis getroffen.

Reflex
Hoe ik dit gedaan heb weet ik niet. Dat ik iets gedaan heb weet ik wel. In een reflex heb ik mijn lichaam afgedraaid. Heb ik mijn heup uit de haakse stand op de beweegrichting van de bal gedraaid naar een parallelle stand. Daardoor raakte de bal niet mijn ‘weke delen’ maar de lies van mijn rechterbeen. Door de impact werd dat been onder mij weggeslagen en smakte ik tegen de grond.Dat dit ontzettend pijn deed kan ik wel zeggen. Maar reflexmatig heb ik mijn kruis afgeschermd van de honkbal die daar bliksemsnel op afkwam.

Hoe is dit mogelijk? Mannen weten diep van binnen dat zij hun geslachtsdelen moeten beschermen. Dit doen mannen reflexmatig zelfs sneller dan een aangeslagen honkbal supersnel kan vliegen. Bliksemsnel.

Succes
Betekent dit nu dat wij mannen die ons aanvallen nooit in het kruis moeten trappen? Natuurlijk niet. De effecten van een kruistrap zijn binnen de zelfverdediging buitengewoon effectief. Mannen die een kruistrap krijgen vouwen hun lichaam dubbel terwijl ze hun handen naar het kruis brengen en slaan vaak tegen de grond. Van zo een nare knakker ben je meteen verlost als je hem goed raken kan.

Juist hier zit de crux. Je moet zo een nare man wel meteen heel goed raken. Een licht tikje met je voet tegen zijn geslacht is echt niet voldoende. Ik heb mannen door zien vechten die een trap in het kruis gekregen hadden. Die trap was werkelijk niet hard genoeg uitgedeeld. Een kruistrap in de zelfverdediging moet loeihard uitgevoerd worden.

Daarnaast is het van belang niet enkel en alleen op zo een kruistrap te focussen. Dat heeft elke mannelijke tegenstander heel snel door. Net zoals mijn hersenen de baan van de honkbal in een flits konden berekenen en daar bijzonder adequaat op reageerden, zullen mannen die vrouwen aanvallen dat ook doen zodra een vrouw hem een trap naar het kruis probeert te geven.

Maak allerlei (schijn)bewegingen en laat hem niet vooraf weten dat jij hem eigenlijk keihard in zijn kruis wil trappen. Dan heb je de meest kans op succes met een kruistrap … anders niet.

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Conditie- en Krachttraining and have Comments (2)