Gisteren van mijn vrouw gehoord dat er weer iets nieuws op tv was over afvallen van een of andere BN’er en een personal trainer dat helemaal geen moeite zou kosten. Zonder moeite of inspanning overgewicht kwijtraken? Nou, daar heb ik mijn bedenkingen bij!
Sinds ik twee jaar geleden mijn deeltijdstudie Pedagogiek begonnen ben, kan ik veel minder trainen dan ik voordien gewend was omdat ik deze uren nu gebruiken moet om te studeren. Bovendien heb ik andere taken binnen mijn reguliere werk gekregen waardoor ik veel en veel meer stilzit achter een bureau en een pc om zaken te bestuderen. Tijdens mijn LiO-stages sta en zit ik voor de klas en heb ik ook geen kans om fysiek actief te zijn.
Het gevolg laat zich raden: ik weeg nu 86 kg bij een lengte van 1.85 m. terwijl ik voordien altijd rond de 78 kg en tijdens mijn wedstrijdperiode zelfs 74 kg gewogen heb. Tien kilo erbij enkel en alleen omdat ik fysiek minder actief geworden ben! Door vaker en langer stil te zitten ben ik zwaarder geworden en dit is allemaal vet dat rond mijn middel is gaan zitten. Het laatste jaar wordt ik thuis gewezen op mijn ‘zwembandjes’. Tijdens de spaarzame momenten dat ik mij fysiek met vrienden meten mag leg ik het conditioneel al vlot af om lijdzaam slachtoffer te worden van hun slagen, trappen en worpen. Dit doet het leven met mij als ik niet meer regelmatig kan trainen.
Toch gaat het bij mij slechts om tien kilo overgewicht. Maar door tijdgebrek kan ik deze nu niet wegwerken. Dat weet ik omdat ik weet dat deze kilo’s er niet waren toen ik nog veel sportte. Het lukt mij nu niet om veel te sporten omdat ik andere dingen moet doen in diezelfde tijd. Nu zou ik mijzelf kunnen uithongeren om af te vallen maar dat heeft tegelijk negatieve gevolgen op de energie die ik nodig heb voor mijn werkzaamheden en studie.
Wat moet ik doen om af te vallen?
Eerst mijn studie afmaken zodat ik weer tijd heb om mijn training op te pakken zoals ik dat voordien gewend was: minstens tweemaal per dag in actie komen! Dit was mijn leefstijl en dat moet ik weer aannemen. Alleen dan zal ik afvallen, overgewicht kwijtraken, mijn spieren weer laten wennen aan inspanning en zien dat mijn lichaam er strak en getraind uit zal zien. Dit is een langzaam en gestaag proces dat niet binnen een paar maanden tijd voltooid zal zijn. Het zal mij zeker drie maanden kosten om mijn basisconditie op het oude niveau te krijgen en daarna zal ik zeker twee trainingscycli van drie maanden nodig hebben om aan te sterken, flexibeler te worden en gevechtsconditie te kweken.
Als ik dan gisteravond hoor van mij vrouw hoe gemakkelijk er op tv door een BN’er en haar persoonlijke trainer gepraat wordt over afvallen (zonder moeite), begrijp ik wel dat dit een heel ander (vooral commercieel) doel heeft dan mijn persoonlijke (gezondheidsgerichte) langetermijndoel. Mijn advies luidt: ga voor je gezondheid! Vooral als LiO(Leraar in Opleiding)-stagiair voor het vak pedagogiek richt ik mij met deze boodschap aan leerlingen en hun docenten om zich te richten op een gezonde leefstijl in plaats van ‘moeiteloos’ af te vallen. Gezond leven is een langzaam bewustwordingsproces gericht op het creëren van een passende en tegelijk gezonde leefstijl waarin voor training een belangrijke en regelmatige plaats ingeruimd wordt naast werk, gezin, vrienden, hobby’s en de vele andere dingen die scholieren tegenwoordig allemaal (denken te moeten) uitvoeren.
Share on Facebook
Jaarwisseling en Afvallen
Nog tijdens de jaarwisseling ontving ik telefoontjes en Sms’jes met berichten van mensen die willen afvallen. Die af willen van hun (grote) overgewicht. Terwijl copieuze feestmaaltijden, vette snacks en warme oliebollen net achter hun kiezen zitten. Mierzoete en (sterke) alcoholische dranken hun kelen spoelen en ze zich tegoed doen aan snoep en gebak. Mensen realiseren zich direct dat al die snel en gemakkelijk ingenomen calorieën er niet zo snel en gemakkelijk weer af gaan. Zij gaan er onderling over praten en komen via via en via de telefoon bij mij terecht.
Ik ben geen dieetgoeroe en ben helemaal tegen het inperken van wat anderen zelf willen doen. Tegelijk ben ik ook tegen teveel eten zonder te bepalen wat andere mensen hierin zelf willen doen. Toch wordt mij regelmatig gevraagd hoeveel en/of weinig mensen zouden moeten eten. Dit wordt echter door zoveel factoren bepaald en kun je eigenlijk het best door gespecialiseerde medici laten bepalen. Hier wil ik mij niet aan wagen omdat ik slechts een praktijkervaren oud-topsporter uit de vechtsport van de jaren tachtig ben. In die tijd werd ik door dr. Netel (een ringarts van de Nederlandse Boksbond) en Joost Hazes van Medici Vision begeleid om zo goed mogelijk te kunnen presteren.
Ik nam voedingssupplementen en volgde diëten tegelijk. Niet om af te vallen maar om zo goed mogelijk te kunnen presteren. Het ging er nooit om mijn voedselinname te beperken maar om die te optimaliseren. Toen al leerde ik veel groenten en fruit, weinig vlees en veel vis te eten en dit met water weg te spoelen. Suikers en alcohol waren taboe. Ik kreeg tegelijk vitaminepreparaten die de ADH ruim overschreden.
Bij een lengte van 1.83 meter woog ik 74 kg en ik werd binnen de Nederlandse karate Selectie de ‘gespierde spijker’ genoemd. Maar, ik liep wel 4200 meters in een Coopertest en liep boslopen altijd bij de eerste vier uit en dat waren middengewichten of lichter. Daarnaast nam ik deel aan wedstrijden van de Survival Bond Nederland soms zelfs twee weken voor een karatewedstrijd. Ik was nooit ziek of grieperig en kerngezond en voelde dat ook zo.
Wat heeft dit met de wens tot afvallen te maken?
Eten en drinken zijn belangrijk voor het dagelijkse prestatievermogen van het menselijk lichaam. Hier dient niet pas bij een (aanstaand) overgewicht over nagedacht en gepraat te worden. Eten en drinken dient dagelijks een punt van zorgvuldige aandacht te zijn. En dit hoeft helemaal niet moeilijk of volgens ingewikkelde tabellen en uit dikke boeken te gaan. Maar zoals wij mensen op een natuurlijke manier als lid van een voedselketen horen te eten. Te beginnen met veel groenten en fruit, veel vis, noten en knollen. De rest is extra omdat het lekker is zoals een goed stuk vlees of een heerlijke taart om het nieuwe jaar mee in te luiden.
Door in dit nieuwe jaar 2012 te zorgen elke dag één uur wat intensiever te bewegen zul je al snel je natuurlijke (en enigszins genetisch) bepaalde lichaamsvorm en -gewicht terugvinden. Begin komende week en hou dit het hele jaar 2012 vol. Als trainer, adviseur en begeleider kan ik mensen hierbij behulpzaam zijn. Vandaar de vele telefoontjes en Sms’jes al tijdens de jaarwisseling.
Zeer aangrijpend stuk. Laten we hopen op een vervolg. Ik ben in ieder geval zeer verbluft. Ga absoluut zo door!
Trainen, water en groenten en fruit.
Vanmorgen een privétraining met een cursist achter de rug. Hij is heel tevreden over mijn lessen en merkt zelf dat hij beter gaat bewegen. Hij heeft geen last meer van ‘vage’ rugklachten als stijfheid en pijntjes. Zijn uithoudingsvermogen gaat vooruit en zijn kracht neemt toe.
Aan het eind van mijn trainingen zelfverdediging mogen cursisten van mij altijd kiezen uit vruchten- en/of groentensappen of water om hun dorst mee te lessen. De meeste cursisten kiezen voor een vruchtensap. Sommigen kiezen voor water. Zo ook deze cursist … hij koos voor water als dorstlesser tijdens en na het sporten.
De groentesap daar bedankte hij vriendelijk voor omdat hij dit echt niet lekker vindt en van vruchtensappen weet hij inmiddels dat die ook boordevol suikers zitten. Wel veel goede suikers maar toch suikers.
Dus leste hij zijn dorst met water.
Voor veel mensen is dit een ware verandering van leefstijl en het valt voor hun niet mee om alle frisdranken, siropen en andere zoete dranken te laten staan. Aan water zit voor hun helemaal geen smaak. Maar dat hoeft ook niet want water op zich smaakt al … als water en dat is een hele aparte smaak. Een smaak die de dorst goed kan lessen.
Waarom biedt ik mijn cursisten dan toch vruchten- en groentensappen aan? Omdat er veel vitaminen en mineralen in fruit en groenten zitten. Zelf ontbijt ik met rauwe groenten, wat zout en olijfolie en voor velen lijkt dit onverteerbaar. Daarna train ik of verzorg ik trainingen en mijn volgende maaltijd neem ik gemiddeld tussen 12 en 13 uur zonder hongergevoel tussendoor. Ik geloof dat dit komt door de voedingsmiddelen en energie die ik uit mijn groentenontbijt gehaald heb. Overigens zonder te vergeten dat een eetlepel olijfolie ook erg veel kcal zal hebben. Per dag eet ik gemiddeld een zak groenten op met twee stuks fruit, wat olijfolie en wat brood met ’s avonds erg vaak een Surinaamse tafel. En dat Surinaamse eten dat is gewoon heel erg lekker. En ik eet er gewoon van mee. Want, ik train élke dag en die calorieën raak ik wel kwijt. Wat ik belangrijk vind is dat het duidelijk zal zijn dat ik heel erg veel groenten en fruit eet. En er zijn mensen die aan de kleur van de groenten en het fruit kunnen vertellen welke vitamines en mineralen erin zitten! Mineralen en vitamines die ik eet … elke dag!
Kom in beweging dan val je als vanzelf af!
Afvallen is simpel: zorg dat je minder calorieën tot je neemt dan dat je verbruikt! Dit kan op twee verschillende manieren: of je neemt minder calorieën tot je of je gaat meer bewegen. Niet dat ik een dokter of inspanningsfysioloog ben die dit op wetenschappelijke basis kan verklaren. Nee, ik ben ervaringsdeskundige en oud-topsporter die op ‘gewoon’ voedsel maximaal gepresteerd heeft. Ik hoefde mij nooit aan allerlei diëten te houden terwijl ik dagelijks intensief bewoog.
En dit is belangrijk: ik at ‘gewoon’. Met ‘gewoon’ bedoel ik de gemiddelde dagelijkse calorie-inname van een man en dat is gezet op ongeveer 2500 kcal. Hier kwam ik niet onder, wat betekent dat ik niet minder ging eten. Ik beperkte mijn calorie-inname niet. Want, alleen maar minderen van eten zorgt op een gegeven moment dat je lichaam zich daarop gaat instellen. Je lichaam slaagt er dan zelfs in om ondanks de verminderde calorie-inname vet op te slaan maar dit gaat dan wel ten koste van spiermassa dat door het lichaam afgebroken wordt. Maar, juist spiermassa zorgt ervoor dat je calorieën verbrandt en je kunt afvallen. Hoe meer calorieën je verbrandt door je in te spannen, hoe meer je af kunt vallen. Dit bereik je door keihard te trainen. Zo hard dat je bijna niet meer kunt praten. En dit kan al binnen 10 minuten bereikt worden.
Wat de ‘beste’ manier is om af te vallen kan ik niet zeggen. Ik weet wel dat ik er met mijn 50 jaar heel ‘droog’ uitzie. En bij mijn lengte van 1.83 m een gewicht van 83 kg niet veel te zwaar ben. Wat doe ik aan bewegen? Nu, begin augustus 2011 zit ik in week 7 van een 12-weeks conditieprogramma dat ik al vanaf de jaren 80 van de vorige eeuw jaarlijks tweemaal doorloop. Tenminste, totdat ik twee jaar geleden mijn studie pedagogiek aan de Hogeschool van Amsterdam begon. Door studiedruk kon ik mijn schema’s niet meer volgen en moest ik deze training even laten liggen. In deze twee jaar ben ik ruim 10 kilo zwaarder geworden. Zie hier het effect van teveel calorieën ten opzichte van een verminderde fysieke activiteit. Bijna twee maanden geleden besloot ik deze conditietraining weer op te pakken en ik merk dat mijn lichaam ertegen protesteert. Het is erg zwaar om te volbrengen maar door deze training jaar in jaar uit te volgen twee maal per jaar had ik dit niet door. Het was een gewoonte voor mij geworden. Nu moet ik mezelf elke ochtend motiveren om te beginnen. En aan het einde moet ik aan de Ibuprofen tegen de spierpijn. Daarna moet ik privétrainingen zelfverdediging en/of conditie en kracht verzorgen waarin ik moet voordoen en meedoen. Ik merk aan mijn lichaam dat ik al twee maanden een verhoogde fysiek inspanning lever: er verschijnen weer lijnen op mijn buik en schouderkoppen.
In de 12-weekse dagelijkse conditietraining die ik volg ben ik nagenoeg een uur lang buiten adem en tegelijk lichamelijk actief. Ik verhoog mijn energieverbruik, versterk mijn bloedvaten en verlaag mijn bloeddruk terwijl er bovendien allerlei hormonen vrijkomen die een gezonde uitwerking op mij en mijn lichaam hebben. Een lichaam dat er veel minder vet uitziet dan dat van veel van mijn leeftijdgenoten. Een lichaam dat mij een gezond gevoel geeft omdat ik bijvoorbeeld nog steeds aardig mee kan komen als het op sparren aankomt. Een lichaam waarmee ik vorige week een lange stootzak van 70 kg in mijn eentje een smalle trap op kan dragen waar een draai in zit.
Dankzij de dagelijkse conditietraining waaraan ik mij 12 weken zal onderwerpen. Een dagelijkse bewegingsvorm dat mijn gezondheid en lichaamsgewicht ten goede komt.
Hoe zorg ik ervoor niet teveel aan te komen op vakantie- en/of zakenreis?
Verschillende cursisten van de Studiegroep Praktische Zelfverdediging zijn inmiddels op vakantie vertrokken naar meer of minder verre bestemmingen. Anderen zijn wel op reis maar dan op zakenreis. Ook naar meer of minder verre bestemmingen. Ikzelf als trainer voor de Studiegroep Praktische Zelfverdediging ben niet vertrokken. Dat heeft te maken met het nieuwe pand dat ik aan het inrichten ben voor puur praktijkgerichte trainingen zelfverdediging.
Enkele cursisten die op het punt van afreizen stonden stelden mij de vraag hoe ze ervoor zouden kunnen zorgen niet te veel aan te komen in gewicht door hun vakantie en/of zakenreis. Ik gaf hen de volgende tips die ik zelf ook altijd gebruik zodra ik afreis. Of dit nu op vakantie of voor een training is. Of dit nu ver of minder ver zal zijn.
Dit zijn de 4 bruikbare tips die ik mijn cursisten meegegeven heb:
1. Eet onderweg helemaal niet of beperk je tot één maaltijd per etmaal
Telkens wanneer ik moet vliegen laat ik het eten in de transithal staan. Zo lang ben je niet onderweg om echt honger te krijgen. Mocht je toch honger krijgen op een vlucht van een etmaal, dan kun je altijd besluiten om alsnog een maaltijd te nemen. In mijn geval wordt dit vaak de warme maaltijd die in het vliegtuig uitgeserveerd wordt. Op het vliegveld zelf eet ik niets. Onderweg geniet ik van het wegbranden van overtollige calorieën terwijl ik weet dat mijn lichaam toch wel verder bouwt dankzij mijn trainingsdiscipline.
Reis je met de auto dan is het een ander verhaal omdat je dan zelf achter het stuur zit. Je kunt het je niet veroorloven om jezelf aan concentratieverlies bloot te stellen door ‘trek’ in eten. Zorg dan voor een goede en gezonde maaltijd van groenten, vis, vruchten en wat ei voordat je vertrekt en neem rauwe bladgroenten, fruit en noten mee als gezonde snack voor onderweg. Neem groentesap mee om te drinken.
Als je besluit om niet of zo min mogelijk te eten, doe dit dan in de wetenschap dat de nieuwste wetenschappelijke onderzoeken aantonen dat kortdurende vastenperiodes juist helpen spierweefsel op te bouwen! Ook helpen deze periodes je om beter met stress om te kunnen gaan! Wat heel bruikbaar is op reizen naar andere landen en andere gebruiken van andere mensen.
2. Voer na aankomst meteen een zware gecombineerde training uit
Zodra ik aankom op de plaats van bestemming ga ik altijd eerst trainen. Ik voer dan een van de dagelijkse PT-conditietrainingen uit. Hierbij gebruik ik mijn lichaamsgewicht in oefeningen die veel grote spiergroepen aan het werk zetten. En juist omdat ik nog niet (of heel weinig) gegeten heb zal ik heel veel calorieën verbruiken. Waardoor ik mijn lichaam help er ‘droog’ uit te blijven zien ondanks mijn vakantie of zakenreis.
3. Ga elke dag al voor het ontbijt trainen
Mijn reis- en/of hotelgenoten verklaren mij voor gek dat ik ’s ochtends al om zes uur in de fitnessruimte van het hotel aan de slag ga. Hoe die ruimte er ook uit ziet. Er staan altijd wel losse gewichten die ik kan gebruiken. Of ik nu op vakantie of op zakenreis ben, mijn gezinsleden, familie, vrienden, kennissen en collega’s weten dat ik al getraind heb lang voordat zij aan het ontbijt komen zitten. Het ontbijt dat wij samen genieten is voor mij eigenlijk mijn lunch.
Juist door voor mijn ontbijt al keihard te trainen verbruik ik de meeste calorieën die ik door een bescheiden ontbijt te nuttigen niet zal overvoeren. Sterker nog, het getrainde lichaam zal de meeste calorieën direct nuttig gebruiken. En dat betekent dat er weinig energie in vet opgeslagen zal worden. Ik zal er ‘droog’ uit blijven zien.
4. Ga niet snoepen maar zorg dat je plaatselijke maaltijden eet.
Laat snoepgoed aan je voorbij gaan. Ongemerkt verbreek je jouw trainings- en voedingsdiscipline. Gebruik je ‘trek’ om een goede maaltijd te genieten. Met bladgroenten, vis en fruit. Het liefste zoals dit in het land van aankomst klaar gemaakt wordt want dat is de voeding waar de inwoners al eeuwen op wonen en werken. Vraag naar een restaurant waar ‘locals’ eten. Ik heb in Spanje meegemaakt dat mij vanuit zo een restaurant een hele pan met eten meegegeven werd. Terwijl ik op deze manier in Afrika met twaalf man uit een en dezelfde schotel gegeten heb.
Al het andere voedsel dat van ver aangevoerd moet worden is ‘snoepgoed’ en we weten wat dat met ons lichaam doet.
Grotere porties en veel etende tafelgenoten leiden onbewust tot meer eten.
Dat mensen zich tegelijkertijd laten leiden door meerdere signalen uit hun directe omgeving om meer te gaan eten blijkt uit recent onderzoek van Roel Hermans van het Behavioural Science Institute
van de Radboud Universiteit Nijmegen. Bovendien zijn dit onbewust opgepikte signalen.
De ongemerktheid waarmee dergelijke signalen onze voedselconsumptie beïnvloeden,
maakt de signalen ook zo krachtig, zegt onderzoeker Hermans.
De resultaten zijn vorige week gepubliceerd in het internationale
wetenschappelijke tijdschrift British Journal of Nutrition.
Hier de link: http://www.ru.nl/onderzoek/nieuws/@817616/eten-verborgen/
Hier de tekst die ik op de website van de Radboud Universiteit vond (als de link niet werkt of je niet wilt doorklikken):
Meer eten door verborgen verleiders
Datum bericht: 11 juli 2011
Grotere porties en veel etende tafelgenoten leiden onbewust tot meer eten. Dat blijkt uit onderzoek van Roel Hermans van het Behavioural Science Institute van de Radboud Universiteit Nijmegen. Mensen laten zich dus tegelijkertijd leiden door meerdere signalen uit de directe omgeving om meer te gaan eten. De ongemerktheid waarmee dergelijke signalen onze voedselconsumptie beïnvloeden, maakt de signalen ook zo krachtig, zegt onderzoeker Hermans De resultaten zijn vorige week gepubliceerd in het internationale wetenschappelijke tijdschrift British Journal of Nutrition.
Eerder onderzoek heeft aangetoond dat mensen ongeveer tweehonderd eetbeslissingen per dag maken. Stoppen of doorgaan met eten? Wel of geen dessert? Het antwoord op dit soort vragen wordt vaak bepaald door signalen in de directe omgeving. Mensen reageren ongemerkt op een groot aantal signalen uit hun omgeving, waardoor ze meer eten dan nodig. ‘Al denken mensen zelf vaak dat ze eten omdat ze hongerig zijn en stoppen met eten omdat ze verzadigd zijn’, aldus Hermans. Portiegrootte en het eetgedrag van anderen zijn belangrijke verborgen verleiders en worden vaak genoemd als belangrijke veroorzakers van gewichtstoename. In dit onderzoek is onderzocht of deze signalen ook tegelijkertijd het eetgedrag beïnvloeden.
Verborgen camera’s
Vijfentachtig vrouwen in de leeftijd van 17 tot 33 jaar kwamen naar het laboratorium en aten in een nagebootst eetcafé een warme maaltijd samen met een andere vrouw. Beide vrouwen kregen van de proefleider een kleine of gemiddelde portie aangeboden, waar ze zoveel of weinig van konden eten als ze zelf wilden. Wat de proefpersonen niet wisten was dat hun tafelgenoot een actrice was die specifieke instructies had gekregen om haar bord helemaal leeg te eten, de helft te lagen liggen of nog een extra portie te nemen van de maaltijd. De proefleider keek ondertussen met verborgen camera’s mee wat er gebeurde en hield nauwkeurig bij hoeveel er gegeten werd.
Grotere porties: meer eten
Vrouwen die een grotere portie kregen aangeboden aten 35 procent meer dan de vrouwen die een kleine portie kregen aangeboden. Verder bleek dat de vrouwen 21 procent meer aten als hun tafelgenoot een extra portie nam. Toch gaf het merendeel van de proefpersonen aan dat ze tijdens het onderzoek net zoveel hadden gegeten als normaal , terwijl volgens Hermans duidelijk blijkt dat ze de hoeveelheid eten hebben laten beïnvloeden door de aangeboden portie én aan de ander.
‘Dat is voor een keer niet zo erg natuurlijk, maar als dit dag in dag uit gebeurt kan het gevaarlijk zijn voor het gewicht’. Aangezien het aantal mensen dat kampt met overgewicht blijft toenemen, is het van belang om te weten hoe de omgeving eetgedrag beïnvloedt. Zolang mensen zich niet bewust zijn van deze invloeden of ze niet erkennen, zal het moeilijk blijven om niet te veel te eten in een omgeving die ons blootstelt aan ‘supersize’ porties en veel etende anderen.
Roel Hermans, Junilla Larsen, Peter Herman en Rutger Engels
How much should I eat? Situational norms affect young women’s food intake during meal time
British Journal of Nutrition, online publicatie: 5 juli 2011
Groenten en fruit in plaats van vlees.
Tijdens de EHEC-crisis werd ik door mijn adolescente scholieren in de klas tijdens mijn stages, stevig om de oren geslagen met opmerkingen over gevaar dat zou kleven aan het eten van ongewassen groenten en daaropvolgend ook het fruit. Ik ben namelijk een stevig pleitbezorger voor het veel en veel meer eten van groenten en fruit. Veel en veel meer dan de twee stuks fruit en het hapje groenten per dag dat veelal geadviseerd wordt. Zes tot acht stuks fruit en een halve zak rauwe andijvie of spinazie op één dag is voor mij niet ongewoon.
Al tientallen jaren eet ik meer groenten dan vlees. Binnen mijn gezin, familie en vrienden is het bekend dat ik in tegenstelling tot hun, géén ‘vleeseter’ ben. En als exotische halfbloed ben ik met het lekkere (maar helaas veelal vette en vol vlees en vleesproducten zittende) tropische voedsel bekend. ‘T’a sari dan i’m kari’ is een veelgehoorde Surinaamse uitspraak rond etenstijd wat ongeveer zoveel betekent als: roep als je meer wilt. Maar, het formaat opscheplepel waarmee mijn bord vol geschept is zorgt ervoor dat ik echt geen tweede bord met voedsel op kan. Bovendien eet ik maar drie keer per week vlees. Alle overige dagen laat ik het vlees staan of geef ik het weg. Ik heb echt geen behoefte aan vlees behalve als ik er echt zin in heb. En dat is inmiddels niet meer zo vaak.
Het reduceren van mijn vleesconsumptie is begonnen toen Joost Hazes van Medico Vision Sportstraining mij eind jaren tachtig begin jaren negentig begon te begeleiden. Als topkarateka was mij bekend dat collega’s van mij in de Nederlandse Karate Selectie van de Karatedo Bond Nederland, veel en veel meer vooral rood vlees aten vanwege allerlei goede bestanddelen die daarin zouden zitten. Bestanddelen die topsporters zouden helpen beter te kunnen trainen en dus te presteren. Joost Hazes hielp mij gelijk uit de droom en liet artikelen zien over het gebruik van hormonen om slachtvee snel groot te laten worden. Hormonen die wij mee-eten als wij vlees van dit soort slachtvee eten. Hormonen die onze hormoonspiegel in de war gooien kunnen met alle nare gevolgen van dien voor topsporters. Artikelen al uit het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw.
Waarom zouden wij die nare gevolgen als niet-topper voor lief nemen? Waarom zouden wij ons laten vergiftigen met hormonen die niet voor ons bedoeld zijn? Omdat niet-sporters niet hoeven te presteren?
Elke dag is een gevecht om het gezonde bestaan. Hou dit maar voor ogen. En om binnen het gezin, de familie, vrienden, kennissen, school, werk en hobby maximaal te functioneren is het belangrijk om gezond te eten.
‘Nee, Adrie hoeft echt geen vlees. Hij eet niet zoveel vlees’ zegt mijn vrouw regelmatig als er vragende blikken verschijnen omdat ik geen kip of rundvlees pak. Varkensvlees dat eet ik al helemaal niet.
‘Mijn vader eet niet zoveel vlees’ zeggen mijn kinderen als zij bevraagd worden.
Maar, ik eet wel veel groenten en fruit, zelfs als ontbijt. Welke groentes en fruit en waarom, daar kom ik in een ander artikel op terug.
‘Draven is voor hoefdieren’
Gisteren opnieuw een bedrijfspand bezichtigd. Het is best moeilijk het juiste pand te vinden omdat ik er tegelijk scholierenzelfverdediging, maar ook conditietraining en wat vechtsporttraining in wil verzorgen.
Voor dit topic is interessant dat ik tijdens de bezichtiging tegelijk in gesprek raakte over training en afvallen. En exact over deze combinatie van het bewegen en de aanpassing van eetgewoonten.
Voor mij hoeft niemand meermaals per week een uur te draven. En al helemaal niet op loopbanden, steppers en striders. Tenminste, niet als je dit doet om af te vallen of om een betere conditie te krijgen. Wil je de marathon of nog langere en ultra-lange afstanden gaan hardlopen dan ontkom je niet aan de plicht je lichaam aan het hardlopen te wennen en zul je per week vele kilometers moeten maken. Doe dit dan onder de juiste loopbegeleiding en via de website van de Nederlandse Atletek Unie kun je hier meer informatie over vinden.
Maar, zelfs voor de halve marathon is het volgens mij belangrijker om een sterke atleet dan een ‘loper’ te zijn. Algemene conditietraining en gerichte krachttraining moeten deel uitmaken van het oefenprogramma. Alleen maar hardlopen (en zeker op loopbanden, steppers en striders) leidt tot blessures en verlies van interesse in het lopen, Het wordt uiteindelijk steeds zwaarder om aan het ‘trainingsprogramma’ van kilometers maken, te voldoen. Uiteindelijk stopt men met dit type looptrainingen en wordt de wedstrijd wel uitgelopen maar als een martelgang.
Liep men deze trainingen om af te vallen dan haakt men geblesseerd en teleurgesteld af en vliegen de kilo’s er in luttele weken weer aan.
Mijn gesprekspartner was verbaasd over de tips die ik hem gaf. Zoals: minder en korter maar sneller en zwaarder lopen! Hij was door iedereen tot nog toe aangeraden om per week vele kilometers te draven. Maar ‘draven’ is voor hoefdieren. Hij wilt beslist met mij verder praten en eens een training van mij genieten. Die afspraak staat, ongeacht of wij als verhuurder en huurder verder zullen gaan.
Gaaf stuk Adrie, heb het doorgelezen en ben van mening dat het de juiste toon heeft en mensen zal interesseren om hiermee aan de gang te gaan.
Succes is natuurlijk de combinatie tussen bewegen en het aanpassen van je eetgewoonte.
Als mensen eerlijk tegen zichzelf kunnen zijn weten ze echt wel het verschil tussen goede en slechte voeding, maar woorden zoals top of flop komen natuurlijk wel erg hard aan, nietwaar ha ha,
Succes verder, volgende keer meer.
Groetjes Joost Hazes
Afvallen begint met eten!
In mijn vorige blog heb ik Joost Hazes van Medico Vision Sportstraining in Amsterdam al genoemd. En niet zonder reden. In mijn toptijd als wedstrijdkarateka was ik de enige uit de Nederlandse Karate Selectie die bij Joost trainde. En bij Joost trainen betekende: je lichaam tot in detail afstemmen. Nu liep dat bij mij wat minder gemakkelijk omdat ik meerdere sporten combineerde. Ik deed aan karate en vond het leuk om survivalruns te lopen. De Survival Bond Nederland bestond eigenlijk nog niet of was in oprichting, het was in ieder geval een jonge sport. Een jonge duurkrachtsport. En, ik wilde mij niet door Joost laten overtuigen mijzelf te focussen op een van beide sporten. ‘Focus geeft kracht’ zei Joost altijd.
Maar goed, Joost zei me nog veel meer. Hij zei ook dat ik als topsporter de hele week alleen maar gezond voedsel moest eten en dat ik niet meer tot mij hoefde te nemen dan 2400 kcal. Zeg maar de gemiddelde hoeveelheid voor een man van 75 kg met een slank postuur die zich meer dan gemiddeld inspant per dag/week. Let wel: ik spreek over het midden van de jaren 80 tot begin jaren 90 van de vorige eeuw. Mijn medesporters zaten toen gemiddeld aan een calorie-inname van 4000 kcal per dag. Alles vanuit trainers die hun dit adviseerden op basis van de toentertijd algemeen geldende voedingsbegeleidingsleren. Bij Joost gold dit nooit. ‘Veel te veel’ zei Joost altijd. Hij had hier ook rekensommen voor die ik niet kan na- en voorrekenen.
Het komt hier op neer: er is een verschil tussen vet op de weegschaal en vet in je lichaam. Vet op de weegschaal dat je kwijt wil haal je eraf. Vet in je lichaam moet je opgebruiken. Als iemand een brok vet van 20 kilo moet verplaatsen zul je die persoon al snel horen klagen. Maar als 20 kg vet in de vorm van overgewicht aan iemand zijn lichaam zit dan hoor je die persoon daar niet over. Terwijl het blok vet van 20 kg probleemloos in de afvalbak gesmeten worden kan en dan heb je er geen last meer van. Wanneer je 20 kg aan lichaamsvet kwijt wil kun je dit nooit zomaar van je af gooien. Om het simpel te houden zei Joost altijd dat 20 kg vet honderdduizenden kcal zijn die op te gebruiken zijn door zich in te spannen. Om een halfuur te fietsen gebruikt een gemiddeld lichaam ongeveer 300 kcal. Nou, dan mag je heel wat fietsen om 20 kg lichaamsvet eraf te trainen. Afvallen begint niet alleen met bewegen maar vooral met eten. Leer anders te eten!
Afvallen en aankomen.
om te kunnen afvallen is het belangrijk te begrijpen hoe iemand aangekomen is. Dit is een belangrijke voorwaarde om overgewicht er weer af te kunnen krijgen. De artikelen op dit weblog zijn sterk gericht op mijn persoonlijke ervaringen met mijn eigen gewicht. Niet mijn ervaringen met afvallen, want die heb ik niet. Maar mijn ervaringen met aankomen, met zwaarder worden.
In mijn tijd als wedstrijdkarateka en lid van de Nederlandse Karate Selectie die af en toe in het Nederlandse Karate Team internationaal meevocht, hoefde ik namelijk altijd alleen maar in gewicht aan te komen. Ik moest zwaarder worden. Bij een lengte van 1.83 meter, woog ik in mijn wedstrijdperiode maar 74 kg met een gemeten vetpercentage van 6%. Ik had een mager figuur, was kurkdroog en zonder zwembandjes.
In feite was ik een middengewicht die in het halfzwaargewicht vocht. De middengewichtklasse gaat tot een gewicht van 75 kg, terwijl de halfzwaargewichtklasse die van 75 tot 80 kg is. Hierdoor was ik tussen de halfzwaargewichten altijd de kortste en lichtste.
Maar, ik hoefde nooit af te vallen om op het juiste wedstrijdgewicht te komen. Andere deelnemende vechters moesten soms zelfs wel 5 kilo afvallen om op de wedstrijddag onder de 80 kg te zijn. Terwijl ik met schoenen en kleding aan op de weegschaal kon staan om mij als deelnemer te laten wegen. Er hoefde bij mij nooit gewicht af. Wel probeerde ik wat aan te komen. Niet vet en vadsig maar droog en krachtig en behendig en snel.
Hierin werd ik destijds begeleid door Joost Hazes mede-eigenaar van Medico Vision Sportstraining uit Amsterdam Zuid.
Het meest opmerkelijke dat Joost mij toentertijd (midden jaren 80 en 90) al in zijn voedingsadvies gaf, was dat Joost vond dat ik als topsporter al genoeg had aan 2400 kcal per dag. Dit was geheel nieuw voor mij! Mijn mede-topsporters zaten op en over de 4000 kcal per dag. Bijna het dubbele!
Toen bespraken wij regelmatig wat wij aten per dag en in welke hoeveelheden, welke supplementen wij gebruikten en waarom dat moest volgens onze trainers. Mijn mede-sporters vonden het toen raar dat ik van Joost Hazes aan 2400 kcal genoeg had. Maar, ik had daar echt genoeg aan om elke dag karate mee te trainen en ook nog deel te nemen aan Survivalruns, een duursport bij uitstek. Joost gaf mij bovendien advies over hoe ik het meeste rendement uit mijn voeding kon halen. Dit heeft o.a. te maken met in welke combinaties je voedsel tot je neemt. Het leuke was dat ik van Joost Hazes, behalve suiker, snoepgoed en melk alles eten mocht. Maar, met mate!
Wanneer ik nu om mij heen kijk binnen familie, vrienden, kennissen en collega’s eten zij per dag veel meer dan ik deed toen ik nog een actieve topsporter was. Terwijl zij juist veel minder (en soms helemaal niet) fysiek actief zijn. Steeds als zij mij als 50-jarige zien, vragen ze aan mij hoe zij hun overgewicht eraf kunnen krijgen.Mijn antwoord is afgezaagd: minder eten en meer bewegen.
Steeds opnieuw kom ik mensen tegen die geblesseerd geraakt zijn omdat ze wilden AFVALLEN! Vooral veel blessures aan knieën. Klachten hoor ik vooral over de onderrug. Als ik dan vraag wat ze deden om af te vallen, antwoorden ze mij dat ze ‘cardio-training’ doen. Als ik daarop doorvraag, blijkt dat ze hardlopen op loopbanden, striders, en een soort van steppers. Ze lopen niet hard buiten maar binnen en doen dit gerust één uur lang. Twee tot drie keer in de week.
Nu zijn ze zodanig geblesseerd dat ze zeggen helemaal niet meer te kunnen trainen en zijn nog steeds net zo vet als voordat ze begonnen met hun ‘cardio-training’.
Twee tot drie maal in de week op een loopband, strider of stepper staan, één uur lang noem ik geen ‘cardio-training’ dat noem ik een ‘gewenningstraining aan overbelasting’. En het is al helemaal geen looptraining! Wil je weten hoe je aan echte looptraining moet doen, zoek dan een gespecialiseerde vereniging of ga op atletiek. Kijk voor een goede looptrainer op de site van de atletiekunie . Maar ga echt alsjeblieft niet urenlang op een loopband staan want de kans dat je een slechte loophouding ontwikkelt omdat je geen looptrainer had om je ontwikkeling te begeleiden is veel te groot.
Verder heeft het mij altijd verbaasd dat mensen die elke keer op zo een loopband, stepper of strider staan, zelf niet zien dat ze er niet ‘droger’ uit zijn gaan zien. Zodra hun lichaam gewend geraakt is aan de regelmatige urenlange inspanning op hun lage inspanningsniveau, wordt de energiehuishouding aangepast en slaagt het lichaam er alsnog in suikers op te slaan als vet. Ze blijven een beetje ‘dikkig’.
Deze mensen hebben zich urenlang ingezet voor werkelijk NIETS. Sterker nog, een van onze kennissen is zo erg geblesseerd dat ze onder doktersbehandeling is. De 24hours gym waar ze onbegeleid trainde blijkt nu duurder dan de prijs die zij haar vroegen.
Cardio-training is wel goed om af te vallen maar niet door urenlang dezelfde beweging uit te voeren. Om echt cardiovasculair het lichaam aan te spreken is het veel beter om een combinatie van oefeningen uit te voeren in steeds verschillende samenstelling. Dat noem ik pas ‘cardio-training’.
De scholieren die van mij lessen Zelfverdediging voor Scholieren genoten hebben, hebben dit al ervaren. Zonder hun eeuwige rondjes te laten draven waren zij binnen een kwartier al niet meer in staat om fatsoenlijk tijdens de les met elkaar te kletsen.
Het voordeel van cardio-training op deze manier is dat het niet alleen veel leuker is (de scholieren hebben allemaal keihard gelachen!) maar ook dat ik het risico op blessures vanwege zich steeds herhalende bewegingen weg gehaald heb.
Volgens mij vormt dit binnen de lessen Zelfverdediging voor Scholieren een sleutelelement zodra leerlingen mij vragen hoe ze het beste kunnen AFVALLEN: grote bewegingen, uitgevoerd met het hele lichaam als een combinatieoefening.
Gisteren op school een korte discussie gehad over afvallen. Verschillende klasgenoten van mij gebruiken allerlei diëten en (fitness)trainingen om af te vallen. Ik kon het niet laten en mengde mij in de discussie. Want ik hoorde gisteren zoveel van hetzelfde oude bekende dat iedereen hoort: soorten diëten, soorten trainingen en zelfs bepaalde voedingsbestanddelen die vet zouden helpen verbranden.
Zelf heb ik bij een leeftijd van 50 jaar en een lengte van 1.83 meter, een gewicht van 86 kg en ik merk goed dat ik veel zwaarder ben dan de 74 kg die ik in de jaren 80 woog toen ik nog vocht in de -80 kg klasse binnen het Nederlandse wedstrijdkarate. Natuurlijk had ik ook in de -75 kg klasse kunnen vechten maar dan had ik beter op mijn gewicht moeten letten en daar had ik geen zin in. Nu vocht ik een gewichtsklasse hoger maar kon ik ’s ochtends zelfs met mijn jas en schoenen aan op de weegschaal komen staan om ingeschreven te worden. Regelmatig werd mij gevraagd en soms zelfs dringend geadviseerd om in de -75 kg klasse te gaan vechten. Maar waarom zou ik dat doen? Ik voelde mij nu goed en kon de ochtend voor een toernooi alles eten dat ik wilde en hoefde nooit op mijn eten en drinken te beknibbelen.
Toch was ik niet vet. Ooit is mijn vetpercentage gemeten en dat was in die periode 6%. Dat was veel te weinig voor een explosieve krachtsporter die ook een goede coördinatie en technische uitvoering van zijn wedstrijdtechniek nodig had.
Waar wil ik naartoe? Dat als je niet veel sport (zoals ik toen in die tijd deed) je onmiddellijk aankomt in gewicht. En dat je dit maar op één manier binnen de perken kan houden: door alleen dat te eten dat je nodig hebt. En dat is fruit, groenten, noten, knollen en vis! De rest is extra en dus te veel. Deze vijf voedingsmiddelen hebben mensen honderdduizenden jaren lang gegeten en allerlei natuurwetten mee getrotseerd. Pas de laatste honderd jaar eten wij bijvoorbeeld snoepgoed en drinken wij frisdranken. En daar zijn wij echt niet gezonder van geworden. Allerlei wetenschappelijke onderzoeken wijzen aan dat diabetes, hart- en vaatziekten en kankervormen pas echt opgekomen zijn sinds mensen frisdranken zijn gaan drinken en snoepgoed zijn gaan eten. Wat zit er echt ontzettend veel in deze twee producten? SUIKERS !!!
Mijn advies gisteren luidde dan ook: begin met suiker en snoepgoed te laten staan. Geen suiker meer in je thee en/of koffie maar ook niet meer in je frisdranken en vruchtensappen en ook niet meer in allerlei snoepgoed. Je zult ontdekken dat als je dit echt vol weet te houden je al binnen drie maanden zult ontdekken dat je minder vet eruit zult zien. Je zult er strakker uit gaan zien.