Tegenstrijdig

Persoonlijk vind ik dit nu al hét woord van 2018: ‘tegenstrijdig’. Het is de bedoeling van dit woord om tegenstellingen aan te duiden. Tegelijk geeft het aan waar het in mijn trainingen Scholierenzelfverdediging eigenlijk NIET om draait: ‘tegen een strijd zijn’.

Veilig

Natuurlijk is het veel veiliger elke strijd te vermijden. Voor mij betekent dit niet dat mijn cursisten vanuit dit oogpunt ‘tegenstrijdig’ zouden moeten zijn. Juist voor hen vind ik het van belang niet ‘tegenstrijdig’ te zijn maar elke strijd juist durven omarmen. Indien nodig.

Adequaat

Zodat leraren en leerlingen die deelgenomen hebben aan trainingen Scholierenzelfverdediging op een adequate wijze kunnen omgaan met wangedrag, agressie, bedreiging en geweld.

Adrie de Herdt
Trainer Scholierenzelfverdediging

Dankbaar
In al mijn riddertrainingen zelfverdediging die ik verzorg ben ik vechtsportleraren, (Rijks-)instructeurs, trainers, collega’s, mede-cursisten, mijn karate-leerlingen, hun ouders, overige toeschouwers en toehoorders dankbaar voor alles dat zij mij geleerd hebben. Soms door vragen te stellen en opmerkingen te maken die ik tot op heden onthouden heb. Op andere momenten is mij daadwerkelijk kennis bijgebracht door mij technieken aan te leren die totaal verschilden met wat ik tot dan toe als werkelijk effectief beschouwd had.

Vechtsporten
‘Adrie, is dit judo wat jij doet?’ vragen cursisten mij regelmatig die van mij worpen aangeleerd krijgen. ‘Nee’ luidt mijn antwoord dan. Het valt mij vaak moeilijk uit te leggen dat de karatestijl die mij met een 2e Dan gewaardeerd heeft, veel worpen kent. Bij het woord ‘karate’ denken mensen altijd aan een vechtsport waarin vooral geschopt en geslagen wordt. Begrijp ik. Daarom laat ik het maar zo. Wel adviseer ik mijn cursisten een vechtsport te gaan beoefenen zodat zij aanval en verdediging beter leren herkennen, erkennen en daar goed op in te kunnen spelen.

Keuzestress
Mensen met vrijheid van denken worden geteisterd door keuzestress. En als het op vechtsportscholen, -clubs en –verenigingen aankomt is er in ons land zo ontzettend veel te kiezen dat mensen het niet meer weten. Zij komen aan mij vragen welke vechtsport zij het best kunnen kiezen.
Voor mij is het gemakkelijk: ik ga nooit zeggen welke vechtsport mijn cursisten erbij moeten beoefenen. Wat ik hen wel adviseer is om bij veel verschillende scholen en stijlen te gaan kijken. En desnoods na een tijdje een andere vechtsport te gaan beoefenen. Waarbij ik plezier vooral de doorslag laat geven. Uiteindelijk leren mensen het best wanneer zij daar plezier in hebben.

Zwerver
Ooit werd ik in de jaren 80 van de vorige eeuw een ‘zwerver’ genoemd. Ik trainde zes dagen in de week bij zes verschillende vechtsportscholen en in mijn vrije tijd met allerlei vechtsporters. De ene dag was het karate, dan boksen, thaiboksen, judoën en zelfs schermen heb ik een tijd gedaan. In die jaren was dit ‘not done’. Je kon niet eens lid van de ene vechtsportbond worden als je lid was bij een andere. Toch trok ik mijn eigen plan. Hoe kan ik mijn cursisten zelfverdediging dan vertellen welke vechtsport ze het best kunnen beoefenen om hun verdedigende vaardigheden mee te verbeteren?

Judo
Ga eens bij een judowedstrijd kijken zeg ik tegen mijn cursisten (scholieren-)zelfverdediging. Dan zie je pas hoe moeilijk het is iemand ten val te brengen of diegene staande van je af te houden. Je ziet hoeveel kracht het kost aan elkaar te sleuren en trekken. Hoe kan je na het zien van een aantal judowedstrijden nog denken dat het makkelijk zal zijn een tegenstander van je af te houden die jou stevig vastgegrepen heeft?

Opvoeding
Bij mijn opleidingsinstituut voor weerbaarheid, zelfverdediging en beroepsmatig fysiek optreden in Bussum worden kinderen en jongeren gebracht die door hun ouders netjes opgevoed zijn. Dit betekent bijvoorbeeld dat zij geleerd hebben conflicten ‘uit te praten’ en in het geheel geen toevlucht te nemen tot fysiek geweld. In de huidige tijdsgeest komen deze kinderen en jongeren zelfs tot in hun volwassenheid bedrogen uit. Zij groeien op tussen leeftijdgenoten die helemaal niet van plan zijn een conflict uit te praten. Teleurgesteld in hun opvoeding kloppen de ouders met hun kroost bij de voordeur van mijn bedrijf in Bussum aan.

Pedagogiek
Het enige dat ik doen kan zodra ik opendoe voor deze ouders met hun kinderen , is begrip tonen. Want, zij gingen er al die jaren vanuit het juiste te doen. Hun kinderen leren confrontaties verbaal af te doen hoorde er toch bij? Zo zijn zij zelf ook opgevoed. Dat kan. En ik weet dat het ook zo is. Maar de opvoeding van pakweg dertig tot veertig jaar geleden voldoet niet meer binnen de huidige sterk verhardende en veranderende maatschappij waarin hun kinderen en jongeren zich moeten (helpen) ontwikkelen tot de verantwoordingsvolle volwassenen die onze samenleving moeten dragen.

Een ander woord voor ‘opvoeding’ is pedagogiek. Nu pretendeer ik niet ‘alles’ te weten over het opvoeden van kinderen, jongeren en jongvolwassenen. Tegelijk heb ik wél van 2009 tot 2013 in deeltijd een HBO-studie Pedagogiek gevolgd. Nota bene in de Lerarenvariant waarvoor ik stages binnen ons onderwijs heb mogen lopen. In het basisonderwijs, de kinderopvang, naschoolse opvang en het voortgezet onderwijs heb ik stages gelopen. Bij allerlei en heel verschillende organisaties. Is het niet typerend dat er adolescente scholieren waren die mij ‘de andere meester’ noemden?

Mietjes
Wat was er dan zo ‘anders’ aan mij? Een woord een woord. Vanuit mijn beroepservaring als cipier was ik gewend beloftes die ik deed in een kleine blocnote vast te leggen. Deze had ik altijd in mijn borstzak zitten met daarnaast een pen in het penvakje van mijn borstzak geklemd. Werd ik aangesproken checkte ik mijn blocnote na. Stond daar niets in kreeg de aangever verbaal op zijn donder van mij. Stond daar wel aan afspraak in die ik niet doorgekrast had, dan bood ik rap mijn excuses aan en ging ik deze zaak alsnog regelen. Zo werkte ik ook als stagiair in het onderwijs met de scholieren die ik het een en ander moest leren. Naar mijn ervaring vonden zij deze duidelijkheid heel plezierig. Duidelijkheid geeft rust. De rust om zich te ontwikkelen. Om op te groeien.

Tijdens mijn deeltijdstudie pedagogiek in de lerarenvariant, verscheen in 2010 in de VS een boek dat door leidende psychologen uitgebracht werd. Het had als titel ‘A Nation Of Whimps’. Een veelzeggend boek dat door mijn docenten uitvoerig besproken werd met ons. ‘Een Land Vol Mietjes’. Een geweldig boek met een onvergetelijke titel dat exact de lading dekt. Een land vol mietjes noemden deze psychologen de VS. En met die ‘mietjes’ bedoelen zij de kinderen, jongeren en jongvolwassenen die de ouders van tegenwoordig laten opgroeien.

Vechtsporten
Een groep leidende psychologen noemen de VS ‘een land vol mietjes’. Dat zegt nogal wat. In ieder geval over het weerstandsvermogen van kinderen, jongeren en jongvolwassenen. En ik begrijp deze auteurs wel. Want, de lijn van deze psychologen is door te trekken tot naar ons Nederland toe. Aan de andere kant vormt ons Nederland een topland als het om allerlei vechtsporten gaat. Veel Nederlanders zijn kampioen in vechtsporten tot op wereldniveau.

Naar mijn idee was er eerst zelfverdediging en ontstonden er daarna pas vechtsporten. Eerst werd er een gevecht uitgevochten dat daarna gerubriceerd vastgelegd werd. Net zoals elk gevecht een ander gevecht is en elke vechtende een andere mentale instelling hanteert, ontstonden er evenveel vechtstijlen als dat daar meningen over kunnen bestaan. Al deze vechtstijlen evolueerden elk tot een eigen (al dan niet Olympische) sportvorm met vechters, vechtregels en scheidsrechters om alles in goede banen te leiden. Het strak georganiseerde van zulke vechtsporten staat mijlenver verwijderd van de chaos van elk echt gevecht waaruit zij voortgekomen zijn. Toch zijn vechtsporten vanuit hun historie naar mijn mening voor altijd verbonden met zelfverdediging in een echt gevecht.

Corebusiness
Hoewel het de corebusiness van mijn bedrijf ridderfactor.nl is, mijn cursisten puur praktijkgericht voor te bereiden op gevechten in de zelfverdediging, sta ik niet afwijzend tegenover de verschillende vechtsporten.

Hoewel ik tot 2010 nog samen met Roy Anroedh een redelijk succesvolle Wado Ryu Karateschool in Almere runde, heb ik sindsdien nooit meer een karatepak aangehad. Zelf verzorg ik geen enkele vechtsporttraining meer. Enkel en alleen op het verzorgen van mijn riddertrainingen zelfverdediging richt ik mij nog maar. Trainingen die ik verzorg in reguliere dagelijkse kleding. Soms geef ik vooraf aan mijn cursisten de opdracht met (dikke winter)jassen aan naar mijn trainingen te komen. Die jassen gebruiken wij daarna in de puur praktijkgerichte trainingen die zij bij mij volgen. Net zoals zij leren zichzelf te verdedigen met hun (school)tassen, pennen en mobieltjes.Eigenlijk in een soort van speciale les scholierenzelfverdediging.

Advies
Mijn bedrijf ridderfactor.nl is geen vechtsportschool, -club of -vereniging. Er zijn geen leden, cursisten betalen geen maandelijkse contributie, verschijnen niet op vaste lestijden en lesdagen. Elke training gaat in onderling overleg op data en tijden die vooraf vastgelegd worden. Er wordt uurtje factuurtje afgerekend.

Sommige cursisten vinden vier trainingen voldoende. Anderen komen al jaren bij mij trainen. Tegelijk adviseer ik mijn cursisten om een vechtsport te gaan beoefenen. ‘Welke vechtsport kan ik het best beoefenen?’ wordt mij regelmatig gevraagd. ‘Die vechtsport die jij het leukste, fijnste, effectiefst en plezierigst vind om te beoefenen!’, luidt mijn advies aan hen. Hoe meer lol je hebt, hoe langer je blijft en hoe meer je leert.Vind jij het sportkarate van de KBN leuk? Doe dat dan!

Judo
Enkele cursisten zijn daarop gaan kickboksen, boksen, karate gaan beoefenen en gaan judoën. De jongen op de foto bij dit artikel is gaan judoën. En niet onverdienstelijk. Hij heeft er heel veel plezier in en heeft het Sinterklaastoernooi dat dit jaar in Baarn gehouden werd gewonnen. Trots kwam hij zijn trofee bij mij op de zaak aan mij tonen. Nou, we moesten meteen samen op de foto. En hij is ook zelfverdediging komen trainen. Niet alleen om ‘goed’ te kunnen vechten, wel om vooral zijn ridderfactor te vergroten. Geweldig om te zien hoe hij zich ontwikkeld heeft tot deze vechtsportkanjer… én hoofse, hoffelijke, hulpvaardige en heldhaftige ridder. Met ‘Sta Vast!’ groetten wij elkaar bij ons afscheid.