Berovingen
Laten wij er niet omheen draaien: school is niet voor elke scholier een pleziertje. Zelfs mijn eigen neefje werd op school beroofd door schoolgenoten uit twee klassen hoger. Die gingen met veel om hem heen staan en dwongen hem alles af te staan dat hij bij zich had. Via mijn oma hoorde ik hier van en ik was geschokt te horen dat zijn school er ‘geen vinger achter kon krijgen’. Daarom maar even met mijn neefje wezen wandelen en hem gezegd de jongens aan te wijzen die hem beroofd hadden. Na een goed gesprek over normen en waarden, regels en (straf)wetten met dit schooltuig is mijn neefje nooit meer beroofd.
Deze jeugdige straatrovers die op scholen opereerden waren bovendien zo vriendelijk het huis aan te wijzen waar zij de door hun geroofde spullen konden ‘inruilen’ voor nog meer geld. Waarop ik hun een boodschap mee gegeven heb voor de helers die daar wonen. Een boodschap over hoe belangrijk ik het vind dat alle kinderen van een veilige school kunnen genieten.
Wolven
Vandaag hoorde ik van twee adolescente cursisten in mijn riddertrainingen zelfverdediging in Bussum hoe een leeftijdgenoot die in het donker naar huis fietste door leeftijdgenoten gestopt en beroofd is. Weer op eenzelfde manier, met veel om hem heen gaan staan en beginnen met duwen, trekken en slaan en hem zodanig intimideren dat hij alles afstaat dat hij bij zich heeft. Mobiel, portemonnee en sleutels.
Deze straatkinderen opereren als een roedel wolven. Zij hebben hun slachtoffer van te voren uitgekozen. Denk nou echt niet dat ze mij tot stoppen zouden hebben gedwongen. Wanneer ik hen zou passeren in het donker zouden zij hun meest onschuldige gezicht trekken en mij vriendelijk uit de weg gaan. Hun roofzuchtige energie besparen zij om lekker mee los te gaan op hun slachtoffer. Hoe kiezen zij die uit van afstand en in korte tijd uit? Aan hun kleding! De nette welopgevoede kinderen lopen (en fietsen) in andere kleding dan de onderlinge gedragscode van criminele jongeren bepaalt. Deze boeven weten ook dat nette jongeren van huis uit geleerd hebben gerezen problemen uit te praten.
Vriezen
Zo een kans laat het straattuig op school niet liggen. Zij weten op voorhand dat hun slachtoffer niet fysiek maar verbaal zal reageren op wangedrag, agressie, bedreiging en geweld. Deze wolven lopen geen enkel risico op letsel. Daarom gaan zij vol enthousiasme op hun nette slachtoffer af. En liefst met zoveel mogelijk.
Vandaar dat ik cursisten zelfverdediging in mijn riddertrainingen bij Sta Vast Training in Bussum leer vechten tegen veel tegenstanders. Puur praktijkgericht zoals het er op straat aan toe gaat. Waarbij zij ingesloten worden door jongeren die dicht op hen komen staan. Die schreeuwen, duwen, trekken, slaan en schoppen. Die spullen van je afpakken en dat weggooien. Alles doen om hun slachtoffer zo veel mogelijk te intimideren en bang te maken.
Ik weet dat een zestienjarige jongen een week geleden vreselijk beroofd is, waarna zijn criminele tegenstanders zijn fiets netjes voor hem op slot deden en hem de sleutel terug gaven. Dit gebeurde in het donker, ’s avonds terwijl het vroor dat het kraakte. De vijver langs de weg was bevroren en de adolescente straatschoften slingerden zijn fiets het ijs op. Het ijs was te dun om zijn fiets vanaf te halen en hij kon zijn fiets er ook niet op laten liggen. Het teruggeven van zijn fietssleutel was de grootste vernedering die deze jongen kon overkomen.
School
Hoe houden adolescente scholieren zich staande onder zulk een geweld? Hoe blijf je jezelf onder zulke vernederingen? Wat kun je doen om dit te stoppen? Vragen die ouders van kinderen en jongeren aan mij stellen die hun nageslacht bij mij komen brengen voor mijn riddertrainingen zelfverdediging.
Laat ik het anders zeggen. Een paar minuten geleden kreeg ik een app van de vader van een tienjarige cursist in mijn riddertrainingen zelfverdediging. Bij de app zat een foto van een grote rode vlek op de wang van dit leuke en welopgevoede kind. Tekst van de app: ‘Xxxxxxx is geslagen op school. En pijn krijgen is pijn geven. Alleen op school dachten ze er anders over …’.
Hier zit hem de clou. Net zoals bij mijn neefje weten alle scholieren, leraren en directieleden heel precies welke leerlingen de raddraaiers zijn op school, in de klas en buiten school. Naar de ouders van de welopgevoede kinderen die slachtoffer zijn van het geweld van leeftijdgenoten zeggen zij in eerste instantie er ‘geen vinger achter te krijgen’. Of dat zij toch wel ‘heel anders denken over geweld omdat zij vinden dat kinderen eerst problemen moeten leren uitpraten’. Nou, dat lukt hun eigen leerkrachten vaak niet eens. Docenten die lesgeven aan groepen drie en vier klagen tegenwoordig over onhandelbaarheid van kinderen in hun klas. Dit zijn inwoners van ons land van nog geen acht jaar oud!