https://www.telegraaf.nl/nieuws/1689691148/tiener-steekt-man-18-dood-tijdens-preventiecursus
Ouders
Alle scholieren wéten welke medeleerlingen raddraaiers zijn in de klas en op school. Alle docenten, het onderwijsondersteunend personeel en beveiligers eveneens. Dit zeg ik zo stellig omdat ik mijn LiO-stages gelopen heb binnen ons onderwijs. Het is mij toen al opgevallen dat binnen basisonderwijs, het voortgezet onderwijs en VMBO, ouders nauwelijks op de hoogte zijn van het reilen en zeilen op het onderwijsinstituut waar hun kroost soms wel acht uur per dag zit. De 10-minuten gesprekken met hun docenten zijn veel te kort om diepgaand op het genoten onderwijs van kinderen in te kunnen gaan.
Onbereikbaar
Als LiO-stagiair heb ik zulke 10-minutengesprekken bijgezeten en gedeeltelijk mogen voeren. Soms zat ik in zo een gesprek op speciaal verzoek van een docent geheel buiten mijn lesgebied om. Dan ging het om een gesprek met ouders van een leerling die niet zo makkelijk was terwijl beide ouders onbereikbaar bleken. Soms letterlijk omdat telefoontjes en briefverkeer onbeantwoord bleven en soms omdat het gesprek bijzonder stroef verliep. Vraag en antwoord liepen langs elkaar heen waardoor ik sterk de indruk kreeg dat de betreffende leerling thuis ook weinig effectief kon communiceren met zijn ouders. Ouders en kind bleken onbereikbaar voor elkaar. En voor de docenten.
Kans
Het gebrek aan communicatie is een gemiste kans. De leerling kan zijn ei thuis niet kwijt en de ouders weten niet wat er dagelijks speelt op school bij hun kind. In mijn riddertrainingen zelfverdediging is het voor cursisten die jonger dan 18 jaar oud zijn verplicht dat (een van de) ouders aanwezig is/zijn. Zo krijgen ouders mee wat er allemaal aan mij verteld wordt en dat zijn soms hele diepe openbaringen van deze jonge cursisten. Hun kinderen gaan helemaal leeg in mijn les en dat is niet alleen beperkt tot hun fysieke staat. Zij storten hun hart regelmatig uit bij mij terwijl hun ouders aan de kant zitten. Dan laat ik kind en ouders even alleen om zaken uit te praten. Vaak zijn het kwesties die op school spelen.
Credit Card Messen
Er zijn kinderen bij mij op de zaak wezen trainen die met naam en toenaam klas- en schoolgenoten konden noemen die gewapend naar school komen. Er zijn kinderen bij mij in trainingen geweest die vertelden over Credit Card Messen op school. En welke leerlingen deze in bezit hebben. Ik schrok mij kapot. Credit Card Messen zijn amper te herkennen als een mes. Die worden opgeborgen in een portemonnee of creditcardhouder en in een aantal kleine bewegingen uitgevouwen tot een scheermesscherp wapen.
Man-zijn
Nu lees ik in De Telegraaf over een steekpartij onder tieners tijdens een preventie cursus. Die cursus zal naar mijn idee gericht zijn tegen het gewapend zijn van deze jongeren. En hierin zit het hem precies: onze jongeren zijn steeds vaker bewapend. Terwijl geen enkele cursus hen zal motiveren hun wapens in te leveren. Sterker nog zijn deze jongeren gewapend naar deze cursus toe gekomen.
Heel veel jongeren zijn met messen bewapend. Dat zeggen jeugdige cursisten in mijn riddertrainingen zelfverdediging al heel lang tegen mij in bijzijn van hun ouders. En er is niemand die hier iets tegen kan doen. Onze jongeren zullen het zelf meoten doen. Zij zullen moeten leren adequaat omgaan met mesvechters.
Ook jongeren zullen moeten leren omgaan met mesvechters.