Zelfverdedigingslessen

Voor als het écht nodig is …

Zelfverdediging Tip 41: Stokvechten? Keep It Simple Stupid!

Geen moeilijke vechthouding, gewoon je pen stiekem achter je rug.

Stokvechten

In veel verschillende culturen meppen mensen elkaar met stokken. Over de hele wereld gebruiken vechtjassen kleine, middelgrote en hele lange stokken om elkaar mee te bevechten. Iedereen doet aan stokvechten. Van kinds af aan. Denk maar eens goed na en kijk een heel ver terug in je eigen persoonlijke historie. Iedereen heeft ooit wel eens iemand geslagen. Meestal met de blote hand maar soms zelfs met een stok. Soms was de slag meer een tikje net zoals veel klappen in onze jeugd onderling nooit bedoeld zijn geweest om onze vriendjes (en vijanden) voor altijd mee te beschadigen. Het was niet écht vechten zoals in de zelfverdediging maar, het was wel een soort van stokvechten.

Mondiaal

Ik durf hier bijna te verklaren dat vrijwel elke vechtsport en elk verdedigingssysteem een vorm van stokvechten kent. De een met een super kleine, de ander met een hele lange stok en anderen met allerlei tussen varianten. Het blijven stokken. Het blijven oefeningen om mee te vechten. Hiermee erkennen al die sporten en systemen dat het aanleren van stokvecht- en stokverdedigingstechnieken van groot belang zijn voor ons. Dat geloof ik ook. In mijn riddertrainingen zelfverdediging leren cursisten ook stokvechten en stokvechttechnieken.

Vaardigheid

Alles draait wat mij betreft om het leren begrijpen van een stok, diens mogelijk- en onmogelijkheden, diens bereik en diens impact. Vaak in veel verschillende gevechtssituaties. Zo leren cursisten dit wapen heel diep kennen en weten zij meteen wat te doen voor het geval zij zelf geconfronteerd worden met een stokaanval. En dat is niet mis.

Tweemaal heb ik een échte stokaanval moeten verdedigen. Eenmaal van achteren (dan helpt geen enkele vaardigheid je meer) en de andere maal van voren. De aanval van achteren kon ik na impact nog een vervolg geven. De aanval van voren sloeg mij KO en ik zakte achterover weg. Ondanks dat ik zelf regelmatig stokvechttechnieken trainde werd ik vreselijk verrast. ‘Vaardigheid helpt niet wanneer je een aanval niet ziet’ is nota bene een van de slogans die ik mijn cursisten leer.

Afstand

Oefen regelmatig in het stokvechten. Want, anders raak je het ‘gevoel’ erin kwijt. Stokvechten is iets heel anders dan ongewapend vechten. Je staat iets verder van je tegenstander vandaan maar kan hem toch veel harder raken dan met je blote hand/vuist. Vaak wordt mij gevraagd wat de ‘juiste afstand’ is om effectief te kunnen stokvechten. ‘Niet’ antwoord ik altijd. Er is namelijk volgens mij geen ‘juiste afstand’ in het mesvechten.

Er zijn naar mijn idee en persoonlijke praktijkervaring wél drie afstanden die van belang zijn om te onderscheiden binnen het stokvechten. Deze afstanden heb ik ieder een naam gegeven naar hun eigen karakteristieke eigenschappen die mijn cursisten werkelijk uit het hoofd moeten weten. Zodat zij efficiënt zullen stokvechten. De grootste afstand noem ik ‘handafstand’ en is de afstand waarop jij met jou stok alleen de hand van je tegenstander zou kunnen raken. Meer niet. De middellange afstand noem ik ‘armsafstand’ en is de afstand waarop jij met jouw stok de onderarm, bovenarm, hoofd en knie van je aanvaller zou kunnen raken. De kortste afstand noem ik ‘hoofdafstand’ omdat je op deze superkorte afstand je aanvaller ook een kopstoot zou kunnen geven. Op deze afstand gebruik je over het algemeen de achterkant van je stok. Dit zijn de drie afstanden in het stokvechten die volgens mij belangrijk zijn om te onthouden en gebruiken.

Grip

Bovendien is het van groot belang regelmatig het ‘gevoel’ van de grip op je stok te ervaren. Vaak wordt aan mij gevraagd hoe ‘stevig’ een stok, pen, stift, wapenstok of ander hard voorwerp vast gehouden moet worden om ermee te kunnen vechten. ‘Net zoals je iemand een hand geeft die je voor het eerst ontmoet en waarmee je kennis wil maken’. Dus: niet te hard en ook niet zo zacht dat die hand uit de jouwe kan glijden. Een goede grip dus.

Oefen het vasthouden van een stok vaker dan dat je stokvechttrainingen bij kan wonen. Aan mijn cursisten kan ik meteen zien of zij in hun vrije tijd stokvechten getraind hebben. Hun grip is ‘losser’ en hun stok laten zij vaker als nodig per ongeluk vallen. Hoe vaker je een stok hanteert hoe bewuster je zult zijn van het verzwakken van je grip erop. Uiteindelijk moet je een stok heel goed kunnen vasthouden om jezelf ermee te kunnen verdedigen.

OOOA

Het klinkt als een luidgerekte luie geeuw: OOOA! Maar het staat voor een hele scherpe vechthouding in de riddertrainingen zelfverdediging die ik verzorg. Het staat voor de volgende vier woorden: Ontwijken, Omleiden. Ontwapenen, Aanvallen.

Wat mij betreft is het zo logisch als wat. Als praktijkervaren vechter had ik de twee stokaanvallen op mijn hoofd welzeker moeten ontwijken. Nu ben ik getroffen en dat leverde meer en minder ernstig letstel op. Ontwijken is een hele kunst. Omleiden ook. Dan moet een stokaanval zodanig opgevangen worden dat deze direct doorgestuurd kan worden. Uiteraard in het luchtledige zodat de verdedigende partij geen letsel op kan lopen. Ontwapenen spreek voor zich: doe alles om de stok af te kunnen pakken van je tegenstander. Afsluitend val je jouw aanvaller zelf aan zodat deze niet nog eens kan besluiten een aanval op jou in te zetten.

Techniek

Voor stokvechttechnieken moet je niet bij mij wezen, die heb ik niet. Tenminste, niet zoals in zoveel video’s op YouTube te zien zijn. Ik zorg er zelf altijd voor datgene dat ik in mijn hand heb heel goed vast te houden en anderen daar heel hard mee te raken. Of dit nu een bezemsteel of een pen is. Deze houdt ik stevig vast zodat ik op impact geen risico loop mijn stok uit mijn handen te laten vallen.

Misschien is dit wel de enige techniek die mijn cursisten van mij leren. Voor de rest leer ik hen alleen maar ‘hameren’ en ‘krassen’ op alles dat zij kunnen raken aan de hand, arm, hoofd en knieën van hun aanvaller. Uiteraard kan je alleen maar hameren en krassen met een hele korte stok. Zo kort dat die net aan de onderkant en de bovenkant van je gesloten hand zal uitsteken. Eigenlijk vergelijkbaar met de grootte van een gemiddelde pen. Zulke verdedigende technieken zijn daarom ook goed uit te voeren met een pen en/of viltstift. Bijvoorbeeld de Pocketshark van Cold Steel of een stalen Jotter Steel van Parker Pens. Niemand adviseer ik een ‘tactical pen’, Pocketshark of kobutan te kopen. Alles vanuit het KISS-principe: Keep It Simple Stupid!

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Zelfverdediging Tips and have Comments (2)

Zelfverdediging Tip 2: nooit neus aan neus staan!

adrie-en-bob-neus-aan-neus

Achteruit kijken
Een van de belangrijkste oefeningen die cursisten zelfverdediging in riddertrainingen zelfverdediging bij Sta Vast in Bussum vrijwel elke training moeten herhalen, is de oefening waarbij ze leren hun perifere blik te leren gebruiken. Dat is de blik waarbij je met de ‘buitenkant’ van je ogen kijkt.
Dit klinkt moeilijker dan het lijkt maar alle mensen kunnen zelfs een stukje naar achteren kijken. Probeer dit maar eens uit. Laat iemand aan je rechter- of linkerkant achter je gaan staan en diegene net zo lang naar voren laten stappen totdat je hem ziet. Je zult ontdekken dat je die persoon al ziet nog voordat die precies naast je is komen staan. Feitelijk is dat een stukje ‘achter’ jezelf. Mensen kunnen dus ‘naar achteren kijken’.

Aankijken
Wij mensen kijken elkaar graag aan. Tenminste in onze West-Europese cultuur. In tegenstelling tot culturen op deze wereld waar mensen naast elkaar zittend overleggen. Zij kijken elkaar nooit aan en volgen toch elk woord dat er gesproken wordt. Gesprekspartners hoeven elkaar niet in de ogen te kijken om elkaar te horen, verstaan, begrijpen en zelfs doorzien.
Toch wordt onze kinderen geleerd degene die tegen hun spreekt altijd recht in de ogen te kijken. ‘Kijk mij aan als ik tegen je praat’ is in Nederland veel gehoord. Vandaar dat ik het niet vreemd vind dat er cursisten bij mij komen aan wie het geleerd is hun tegenstanders bij ze ‘weg te kijken’. Hoe? Je aanvaller recht in de ogen staren op een zo boos mogelijke manier!

Bang
Geen enkele boef wordt bang van een burger die net doet of ie niet bevreesd is! Waarom zou je tijd verspillen met proberen een aanvaller van je vandaan te staren? Die zal er echt niet wakker van liggen.
Nog erger: zo een crimineel zal in de starende ogen van zijn slachtoffer ‘lezen’ dat het nep is. Dat het een (door een instructeur) aangeleerde houding is om sterker te lijken dan het slachtoffer werkelijk is. Fysiek en mentaal.

Perifere blik
Bijkomend voordeel van de perifere blik waarmee mensen bijna achteruit kunnen kijken, is dat wanneer deze van heel dichtbij gebruikt wordt: elke startende beweging van een tegenstander al vroegtijdig opgemerkt wordt.
Om deze perifere blik te kunnen gebruiken is het belangrijk nooit neus aan neus met een aanvaller te blijven staan. Stap achteruit, stap weg, desnoods opzij maar creëer minstens een armlengte afstand. Op deze afstand is aan de schouders te zien wanneer iemand een slag of greep probeert uit te voeren. Nog iets verder en aan de heupen is te zien of iemand een schop inzet.

Nooit neus aan neus
Binnen 200e van een seconde kan een aanvaller binnen armlengte diens slachtoffer al op het hoofd raken. Dit is wetenschappelijk onderzocht. Afstand is tijd. Blijf je staan dan is het zo met je gebeurd. Stap je net iets achteruit en vergroot je de afstand met je tegenstander verleng je tegelijk de tijd die nodig is om te raken.

Sta je neus aan neus dan sta je veel te dichtbij. Doe dat nooit. Ga ook nooit je tegenstander aanstaren op een quasi boze wijze. Vooral niet als je hartstikke bang bent. Werk eerst je angst weg. Misschien door gewoon weg te rennen. Maken dat je wegkomt uit de situatie. En desnoods door keihard van je af te vechten. Maar begin vooral meteen afstand te creëren zodat je niet verrast kunt worden door een plotse ram voor je ogen.

En ik ben ervaringsdeskundige …

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Geweld and have Comment (1)

Iedereen weer ridder!

logo-ridderfactor-e-mail

Het moet snel afgelopen zijn met geweld tegen vrouwen en meisjes! Zo kort en duidelijk is dit voor mij als trainer weerbaarheid, zelfverdediging en beroepsmatig fysiek optreden.

Minder weerstand
Zowel mijn vrouw als mijn dochter hebben meegemaakt hoe ik ooit mannen aangesproken heb die op straat een vrouw (waarschijnlijk hun vrouw/vriendin) mishandelden. Dat was heel kortaf. Omdat lange gesprekken met vrouwenmishandelaars volgens mij nooit zin hebben. Die hebben altijd wel een (volgens hen) goede reden een vrouw aan te vallen. ‘Dat moet je met mij doen’ stelde ik hen voor. Nou, dat deden die mannen dus niet. Nee, natuurlijk niet. Bij gelijk postuur, gelijke lengte en gelijk gewicht is een meisje/vrouw enkele tientallen procenten minder krachtig dan een man. Dit heeft te maken met de bouw en werking van hun lichaam. En dat komt mannen die vrouwen mishandelen heel goed uit: zij hoeven zich geen zorgen te maken over mogelijke weerstand. Die is altijd veel minder dan dat zij van een man als slachtoffer kunnen verwachten.

Missie van mannen
Vrouwen moeten beschermd worden door mannen die het op durven nemen tegen mannen die vrouwen mishandelen. Dit is de missie die jongens en mannen meekrijgen die bij Sta Vast Training in Bussum deelnemen aan zogenaamde ‘riddertrainingen’ zelfverdediging. Dit zijn geen doorsnee oefeningen om zichzelf beter te kunnen verdedigen. Het is veel meer dan alleen wat leren schoppen en slaan om zichzelf te kunnen verdedigen. Deze ‘riddertrainingen’ zijn gericht op het vergroten van de ‘ridderfactor’ in onze cursisten. Zij leren zich weer als een ‘ridder’ te gedragen: hoofs, hoffelijk, hulpvaardig én heldhaftig. Vier woorden die voor zichzelf spreken als wij het over respectvol omgaan met onze meisjes en vrouwen hebben. Vier woorden die op zich signalen afgeven dat geweld tegen meisjes en vrouwen moet stoppen.

Mijn ervaring als trainer weerbaarheid, zelfverdediging en beroepsmatig fysiek optreden is dat steeds meer jongens en mannen het geweld tegen vrouwen willen stoppen. Begrijpen dat dit helemaal niet normaal is. Dat dit niet zo hoort. Is het niet vreemd dat er in ons Nederland met haar moderne samenleving maar zo weinig vrouwen een leidende positie hebben? Zegt dit niet genoeg over hoe onze mannen aankijken tegen onze vrouwen? Wordt het niet tijd dit te veranderen?

Andere houding en ander gedrag
De houding en het handelen van mannen naar vrouwen in onze samenleving verander je niet zomaar. Hier is tijd voor nodig, een verandering van houding en andere manier van denken van mannen. En vooral de inzet van jongemannen en jongens.

Bij Sta Vast Training en Bussum gebruiken wij onze ‘riddertrainingen’ als een heel nieuwe benadering, waarin een sterk ontwikkelde persoonlijke en individuele ‘ridderfactor’ een grote rol speelt. Waarin verbetering van kracht, behendigheid, uithoudingsvermogen, verdedigende vaardigheid en beleefd gedrag gecombineerd worden tot leermomenten voor cursisten. Gericht op het ontwikkelen van hun ‘ridderfactor’ als onderdeel van meer assertief (groeps)gedrag. Waarbij nadrukkelijk aan cursisten gevraagd wordt met alles dat zij bij ons leren in deze trainingen ook buiten in hun omgeving aan de slag te gaan. En zich buiten ons bedrijfspand openlijk uit te spreken over hoe verschrikkelijk zij het vinden dat meisjes en vrouwen onheus en zelfs agressief behandelt worden. En daar desnoods een stokje voor durven steken. Uiteraard wel lettend op hun eigen veiligheid. Want, ik verwacht heus geen wonderen van cursisten die één- tot tweemaal per week komen trainen.

Tegelijk geloof ik dat hun invloed langzaam groter zal worden. Want, ook zij beseffen dat geweld tegen vrouwen werkelijk moet stoppen. Zodat meisjes en vrouwen nooit meer angstig en onzeker over straat hoeven en zij nooit meer bang voor hufters hoeven te zijn in onze samenleving. Onder het motto van onze ‘riddertrainingen’: ‘iedereen weer ridder’!

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Geweld and have Comment (1)

3 V’s: Vloggers, Video’s, Vuisten?

adrie-sergeant-filmt-traini

Trainingen weerbaarheid, zelfverdediging en beroepsmatig fysiek optreden die ik voor mijn bedrijf de Studiegroep Praktische Zelfverdediging onder de naam Riddertrainingen ter verbetering van hun ‘Ridderfactor‘ verzorg, mogen altijd gefilmd worden. Op de foto filmt een sergeant van onze Koninklijke Landmacht een van mijn trainingen. Ik kreeg deze foto pas weken na de training toegestuurd. Beslist niet snel. Tijdens deze training zelfverdediging tegen snij- en steekwapens was ik mij van de aanwezigheid van deze filmende sergeant niet eens bewust. Doen waar ik voor ingehuurd was, daar draaide het voor mij om. Het draaide niet om het draaien van een film.

Dit laatste is niet helemaal waar: mijn trainingen mogen altijd door cursisten en/of toeschouwers gefilmd worden. Al van meet af aan ben ik mij er daarom van bewust dat mijn trainingen gefilmd zullen worden. Ervan uitgaande dat zij door het vastleggen van door mij aangeleverd lesmateriaal, mijn lesinhoud beter zullen onthouden en daardoor beter zullen kunnen gebruiken. Tot in lengten van dagen. Of zolang als het filmpje zal blijven bestaan.

Want, tegelijk ben ik mij ervan bewust dat filmpjes tegenwoordig helemaal niet lang meer bestaan. Filmpjes zijn wél ontzettend snel te maken. Er zijn geen zware camera’s meer nodig en geen vakmannen die weten hoe bewegende beelden zo mooi en/of effectief mogelijk vastgelegd worden. Het vastleggen hoeft niet meer professioneel omdat filmpjes tegenwoordig zo ontzettend snel te maken zijn. De snelheid waarmee ze gemaakt worden moet zo hoog mogelijk zijn om deze zo snel mogelijk te kunnen ‘delen’ met zoveel mogelijk anderen. Het draait enkel en alleen om zoveel mogelijk kijkers te bereiken in zo kort mogelijke tijd. Op internet wordt geld betaald aan personen die met hun beelden zorgen dat een bepaald aantal personen hun filmpjes bekijken. En om zoveel mogelijk geld te kunnen verdienen moeten er zoveel mogelijk filmpjes in zo kort mogelijk tijd gemaakt en getoond worden.

De werkelijke waarde van zo een filmpje (dat ‘video’ heet) valt dus te betwijfelen. Die waarde ligt waarschijnlijk eerder bij de inhoud van de portemonnee van de maker (die ‘vlogger’ heet) en die zijn portemonnee liefst zo vol mogelijk heeft. Zo een vlogger zal zijn video’s zonder scrupules zodanig manipuleren dat hij snel de meeste personen ernaar zal kunnen laten kijken. Zonder aanzien des persoons zal hij mensen vastleggen in situaties die eerder om toelichting dan om belichting vragen.

adrie-t-shirt-rugzijde-beho

De laatste paar dagen zijn mij in mijn Riddertrainingen en andere trainingen zelfverdediging veel vragen gesteld over het wangedrag, de agressie, bedreiging en het geweld van vloggers. Met name naar mogelijkheden zichzelf te beschermen tegen het filmen door vloggers die daar in knippen en plakken en dat in korte tijd overal vertonen. ‘Dat is toch ook zelfverdediging Adrie’. Natuurlijk voelt dat ook als zelfverdediging. Tegelijk is het zo dat zelfverdediging op de lange termijn gericht moet zijn. En daarin voorzie ik problemen zodra mensen hun vuisten tegen video’s van vloggers gaan gebruiken. Veel rechtszaken over kwesties rondom het gebruik van vuisten, komen pas na vele maanden voor. De waarde van het filmpje dat iemand probeerde te voorkomen door diens vuisten te gebruiken is al na een eerstvolgend filmpje dat getoond wordt, te verwaarlozen. Daarom zeg ik tegen mijn cursisten zelfverdediging de laatste dagen de hele tijd: ‘géén vuisten tegen video’s van vloggers!‘.

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Geweld and have No Comments

Sta Vast! Training Zelfverdediging

Adrie-en-M-T-mes-vs-mes-13-

Privé-Trainingen Zelfverdediging
Stavast Persoonlijke Zelfverdediging verzorgt enkel puur praktijk- en hulpvraaggerichte privétrainingen voor onze cliënten: een-op-een, in kleine groepen van niet meer dan vier deelnemers of in speciale grotere groepen voor beroepskrachten.
Sta Vast Trainingen Zelfverdediging worden verzorgd in ons puur praktijkgerichte oefenpand in Bussum. Waar wij een praktijkruimte ingericht hebben om in de beperkte ruimte de werkelijkheid van een echt gevecht in de zelfverdediging zoveel mogelijk te kunnen benaderen. Een technische ruimte waar verdedigende technieken zo veilig mogelijk aangeleerd kunnen worden. Met een eigen krachthonk om kracht, behendigheid en uithoudingsvermogen maximaal te verbeteren. Want: ‘zonder kracht géén kunde!’ luidt de slogan van onze Sta Vast Trainer Adrie de Herdt.
Een nieuwe toekomst!
Sta Vast Training focust enkel en alleen op privétraining en –begeleiding van onze privécursisten naar een maximaal verbeterde weerbaarheid, verdedigende vaardigheid en beroepsmatig fysiekmentaal optreden. Zo wordt het verbeteren van onze cursisten een geheel nieuwe ervaring. Gebaseerd op de wens hun toekomst weer in eigen hand te kunnen nemen. En dit op geen enkele wijze meer af te laten hangen van anderen en hun wangedrag, agressie, bedreiging en geweld. Zich niet te laten stoppen door tijdsdruk, tegenslag en tegenwerking. Onze cursisten kiezen voor een nieuwe toekomst!
Winnen!
Sta Vast Training geeft haar cursisten de kans adequaat te leren omgaan met hun eigen angsten en onzekerheden. Hier zelf een keuze in te maken en beslissing over te nemen. Zich niet en nooit meer te laten leiden door gedachten die gekleurd zijn door angst en onzekerheid. Te zorgen dat hun onzekerheden hen niet meer zullen hinderen. Te durven, denken en doen. Zelfs onder druk en dreiging van geweld.
Sta Vast Training leert cursisten risico’s te durven nemen. Tegenstanders van hun stuk durven brengen, laten twijfelen en aanvallers bang en angstig maken. ‘Nivelleren’ noemt Sta Vast Trainer Adrie de Herdt zo een houding vol van handelen. ‘Nivelleren’ om zaken zoveel mogelijk gelijk te durven trekken. Iedereen terug naar de startlijn dwingen en van daaruit opnieuw starten met het gevecht. Nu mag en kan alles! Daarom leren cursisten werkelijk alles te geven, helemaal leeg te gaan en niet aflatend het gevecht met hun aanvallers op te zoeken. Met maar één doel: de overwinnaar te zullen zijn!
Sta Vast!
De beroepsmatige ervaring van onze Sta Vast Trainer Adrie de Herdt met het echte gevecht in de zelfverdediging heeft hem een reputatie van effectiviteit opgeleverd. Die hij nu gebruikt binnen trainingen zelfverdediging die Sta Vast Training haar cursisten bieden kan. Om zijn cursisten te helpen veranderen en groeien. Op allerlei persoonlijke gebieden. En iedereen weerbaar en succesvol te maken!
Vanuit zijn persoonlijke en beroepsmatige ervaringen heeft Adrie een lescurriculum weten samen te stellen waarmee hij zijn kennis en vaardigheid deelt met zijn cursisten. Opdat zij niet de fouten zullen maken die hij gemaakt heeft. En zij stappen zullen zetten op weg naar de volle winst in de zelfverdediging.
Sta Vast Training leert haar privécursisten nooit op te geven en zichzelf schrap te zetten onder druk van allerlei aanvallen. Vandaar de naam: Sta Vast Training en onze slogan: Sta Vast!
Ontwikkel uzelf ook fysiekmentaal maximaal! Neem contact met Sta Vast Trainer Adrie de Herdt op 06-13886352, of mail hem naar adrie@sta-vast.nl en hij zal beslist contact met u opnemen.
Sta Vast!

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Geweld and have No Comments

Het ware gezicht van geweld.

Geen enkele training zelfverdediging kan het ware, smerige, stinkende, kermende, krijsende, chaotische en sadistische gezicht van geweld laten zien.

In mijn naaste omgeving zijn twee jonge vrouwen nog kort geleden getroffen door terroristisch geweld. De een keek de schutter in Alphen aan de Rijn op de rug terwijl hij aan het moorden was. De ander was een paar straten verderop aan het wandelen in Marrakech toen de aanslag op het internetcafé gepleegd werd.
Beiden hebben de paniek, de chaos en het onbeschrijflijke leed die deze gewelddadige momenten kenmerken, gevoeld. Met beiden heb ik persoonlijk contact gehad. Er viel mij direct een verschil op in houding en handelen tussen de twee. Waar de een helemaal van slag was, bleef de ander rustig terwijl beiden mij beschreven wat ze gezien en gevoeld hadden. Bijzonder onprettige beelden werden door hen aan mij beschreven.
Maar, waar de een beslist getroost mocht worden, hoefde dit voor de ander helemaal niet. En in die laatste persoon herkende ik het gedrag van mensen die op een bepaalde manier gewend geraakt zijn aan geweld. De feiten koel tot in detail beschrijvende, ongeëmotioneerde vertelstijl was voor mij reden aan haar te vragen of zij dit soort situaties misschien eerder meegemaakt heeft. Na door mijn vraag verrast te zijn antwoordde ze kortaf bevestigend: zij heeft oorlogsgeweld en bomaanslagen in een eerdere woonplaats meegemaakt. Terwijl de eerstgenoemde in de betrekkelijke veiligheid van een Nederlandse woonplaats grootgebracht is.

Wat is in trainingen weerbaarheid, zelfverdediging en beroepsmatig fysiek optreden volgens mij van belang in dit artikel? Dat zowel instructeurs als cursisten moeten beseffen dat zij slechts in een training zitten! Terwijl alleen de werkelijkheid kan laten ervaren wat deze twee jonge vrouwen meegemaakt hebben. Dat een training slechts een training blijft, hoe ‘reality based’ deze ook is. Dat het niets ontziende, ware gezicht van geweld zich in een training zelfverdediging of scholierenzelfverdediging, weerbaarheid en beroepsmatig fysiek optreden niet laat zien.

Share on Facebook
posted by Adrie de Herdt in Geweld and have Comments (8)