One size
Volgens mij moet elke goede instructeur weerbaarheid, (scholieren)zelfverdediging en beroepsmatig fysiek optreden, cursisten helpen hun sterke en zwakke punten te doorzien. Hen van daaruit strategieën aanleren die het best bij individuele cursisten passen. Gericht tegen een grote verscheidenheid aan tegenstanders, wijze van aanvallen en situaties waarin die plaats kunnen vinden. Met technieken die binnen elk gevecht in de zelfverdediging gebruikt kunnen worden. In het staande en tegelijk ook in het grondgevecht. En tegelijk géén one-size-fits-all acties mogen inhouden. Sommige cursisten leren sneller het nabijgevecht terwijl bij anderen het grondgevecht en/of het gevecht op afstand kan passen.

Onzekerheid
De meeste aanvallers in het straatgevecht gebruiken grijpende aanvallen alleen in voorbereiding op een aanval met een slag, stomp en trap waarmee zij hun slachtoffers in elkaar willen slaan. In elkaar slaan vormt het doel van hun actie ongeacht de reden achter zo een aanval. De reden en het doel van een aanval worden allebei vaak verborgen gehouden door daders. Zelfs tijdens een gevecht is voor het slachtoffer vaak nog steeds niet duidelijk waarom de aanval ingezet is. Deze onzekerheid vormt een nadeel voor het slachtoffer en zet slachtoffers meteen op achterstand. Waardoor het voor slachtoffers heel moeilijk wordt het initiatief te nemen. Initiatieven zijn juist op zo een moment hard nodig om de overhand te kunnen krijgen. Zichzelf als slachtoffer te kunnen herpakken en een pad naar de overwinning in te slaan (what’s in a word?).

Zelfverdediging Tips:
Een écht gevecht als (over)winnaar uitkomen kost kracht, energie en tijd. Kracht kan in speciale trainingen in een krachthonk gemaximaliseerd worden. Energie kan aangelegd worden via speciale duurconditietrainingen. Tijd kan gewonnen worden door pro-actief te opereren.
Leer ‘boeven’ herkennen en voorkom in je eentje op ‘gevaarlijke’ plekken uit te komen. Trek je zo snel mogelijk terug uit situaties die ‘niet goed’ aanvoelen. Dat kan zelfs thuis bij (tot dan toe) door jou bijzonder betrouwbaar geachte personen zijn.
Wordt er plotseling geduwd en getrokken en zelfs geslagen en getrapt, zorg er dan voor op afstand te kunnen blijven. Train zo snel mogelijk er vandoor te kunnen gaan. Leer hardlopen, zo lang en zo ver mogelijk.
Tijd winnen in een gevecht doe je door ervoor te zorgen zo lang mogelijk héél te blijven. Voorkom ernstig letsel en scherm jezelf en vooral je hoofd zoveel mogelijk af voor het geweld. Gaat het licht uit, dooft de levensvlam ook al snel daarna. Blijf wakker, blijf bij bewustzijn en voorkom ernstig letsel.

Afweren
Omgevingsbewustzijn en voorkomen van nare situaties kan cursisten uit de meest gevaarlijke omstandigheden redden. Zo stoppen cursisten aanvallen af nog voordat die ingezet kunnen worden. Zodra een aanval ingezet is, is het extreem zwaar die af te weren. Aanvallers zijn zonder meer van plan hun slachtoffers (veel) pijn te doen. Aanvallers zijn erg agressief en niet meer voor rede vatbaar. Op zulke momenten een beroep doen op het verstand van zo een aanvaller is vergeefse moeite. Aanvallers handelen heel verstandig maar enkel en alleen gericht op het voor henzelf te bereiken doel.

Zulke aanvallen leren keren vergt tijd, toewijding en training. Puur praktijkgerichte training zelfverdediging. Over het algemeen wordt dit soort training niet aangeboden in lessen van een gemiddelde vechtsportschool. Daar staat de budo-gedachte op de voorgrond als basis voor het ontwikkelen van een sterk karakter. Tenzij zo een vechtsportschool aparte trainingen puur op de praktijk van de zelfverdediging aanbieden kan. Naar mijn idee een heel ander metier.

Boksontwijkingen
Bobbing is het op en neer bewegen van je hoofd wanneer een tegenstander dat met stompen, slagen en zelfs trappen probeert te raken.
Weaving is het van links naar rechts en terug bewegen van je hoofd wanneer dat aangevallen wordt met stompen, meppen en trappen.
Slipping is wanneer je niet alleen je hoofd maar je hele lichaam weg laat stappen wanneer je hoofd aangevallen wordt.
Sliding is het om de as wegdraaien van je lichaam uit een aanval van je tegenstander

Natuurlijk is dit een korte en bondige uitleg van technische termen uit het boksen die door boksers zelf veel uitgebreider uit de doeken gedaan kunnen worden. Dat ben ik niet. Hoewel ik in de jaren ’80 van de vorige eeuw bij ABCC van ‘ome’ Joop de Vries heb mogen boksen.

Opties
Voor de zelfverdediging is het van belang te weten dat veel straatvechters vaak aanvallen naar het hoofd van hun slachtoffers uitvoeren. Uit zo een aanval wegzakken, wegleunen of wegstappen is geen verkeerde optie. Zo lang je zo een beweging maar ‘klein’ houdt. Maak hem niet te lang want dan duurt het ook langer voordat jij terug in je oude positie bent. Bovendien loop je het risico juist in een volgtechniek te bobben, weaven of slippen. En dat kan de uitkomst van elke straatgevecht bepalen.

Ruimte
Hoewel de naam ‘straatgevecht’ anders doet vermoeden is er vaak geen enkele ruimte om jezelf als slachtoffer te bewegen. Weg te bewegen. Toch proberen veel slachtoffers op het laatste moment weg te komen van hun tegenstanders vandaan. Het laatste moment is wat mij betreft altijd het verkeerde moment. Waarom zou iemand al niet veel eerder maken dat diegene wegkomen kan ver van personen vandaan waar je niet bij in de buurt wilt zijn? Het allereerste moment dat je nekharen overeind gaan staan en je kippenvel krijgt van mensen om je heen, van hun houding en handelen, is het meteen tijd te vertrekken. Desnoods met een vers verzonnen smoes.
Boeven verkleinen met opzet de ruimte waarin zij hun slachtoffers opsluiten. Dat is niet voor niets. Zo beperken zij houding en handelen van degene die zij willen bestelen, beroven, mishandelen en verkrachten. Op zodanig automatische wijze dat zij er met elkaar niet eens over hoeven te communiceren. Bij boeven zit dit er werkelijk ingebakken.

Thuis
Zelfs thuis in het ouderlijk huis slaan boeven erop los. Op elkaar wel te verstaan. Hun onderlinge verhoudingen zijn nu eenmaal zo. De vlam slaat er binnen enkele seconden in de pan en dan is er geen houden meer aan. Vaders, zoons, ooms, neven én nichten, tantes en grootmoeders, alles begint te schelden en schreeuwen, slaan en schoppen. En als er bekenden van gezin en/of familie bij zijn gaat het er extra hard aan toe. Er worden soms zelfs messen getrokken en gebruikt en met vuurwapens (in de lucht) geschoten. Over het algemeen vallen er geen ernstige slachtoffers en na het matten wordt er weer gezamenlijk gegeten, gedronken en tv gekeken. Tenzij er wel zwaar gewonden en/of doden te betreuren zijn.
Voor de zelfverdediging is het van belang te beseffen dat boeven getraind en vooral gehard zijn in het gevecht in de bijzonder beperkte ruimte.

Vechtsport
Waarom zou je een vechtsport gaan trainen op een judomat van vierenzestig vierkante meters of in een ring met dezelfde oppervlakte? Terwijl het algemeen bekend is dat een echt gevecht op de vierkante meter uitgevochten wordt. Mijn antwoord op deze vraag luidt altijd dat het beoefenen van een vechtsport haar leerlingen leert aanval en verdediging te herkennen en daarop in te kunnen spelen. Elke vechtsport leert haar leerlingen aanvallen te ontwijken en te counteren. Uiteraard op basis van de binnen zo een sport geldende regels en mogelijkheden. Zoals er binnen het boksen op aanvallen geanticipeerd mag worden door te bobben en te weaven, te slippen en te sliden, zo mag dat binnen bepaalde Oosterse Vechtsporten helemaal niet. Binnen bepaalde Oosterse Vechtsporten mogen beoefenaars enkel en alleen rechtop staande het gevecht uitvechten. Wegleunen is uit den boze. Dat is een verschil van visie en wordt bepaald door een stijlgevoelige interpretatie van een echt gevecht.

Wegleunen
‘Jij leunt helemaal weg uit mijn aanvallen Adrie’, liet een dangraadhouder uit een Japanse karatestijl zich tegenover mij ontvallen. Deze karateleraar is afgelopen zomer nog op Okinawa wezen trainen met een van de meest bekende en erkende karategrootmeesters. Natuurlijk versterkt dit diens binding met zijn karatestijl en daarbij horende stijlkenmerken. Waarin het ontwijken van aanvallen door daaruit weg te leunen niet zijn toegestaan.

Nu besef ik terdege dat geboden en verboden bepaalde doelen nastreven. Bijvoorbeeld in het verkeer waarin verkeersverboden ervoor dienen ongelukken te voorkomen. Misschien is het wel zo dat karatestijlen waarin het verboden is te bobben en weaven, slippen en sliden daar een bepaald succes in een gevecht mee nastreven. Dat weet ik niet.
Wat ik wél weet is dat ik in mijn tijd bij ABCC, van hoofdbokstrainer ‘ome’ Joop de Vries heel veel geleerd heb over het ontwijken van aanvallen naar mijn hoofd. Deze trainer vond het van het grootste belang om bij het boksen ervoor te zorgen dat je hoofd zo min mogelijk treffers zou incasseren. En in het licht van de bovenstaande alinea’s heb ik hier ook buiten de boksring om veel plezier van gehad.