Voor samurai in het feodale Japan was het noodzakelijk hun vaardigheden dagelijks bij te houden onder druk van het immer aanwezige risico op dodelijk geweld.
‘Budo’ lijkt een toverwoord binnen de vechtsporten.
Volgens mij is BUDO zoals wij dat uitleggen in onze Westerse wereld een totaal verkeerd begrepen term! Zelfs mensen die er verstand van hebben kunnen niet goed uitleggen wat er met BUDO bedoeld wordt. Laat ik het bij datgene houden wat ik als Wado Ryu Karateka ervan vindt:
BUDO is een manier van denken zoals die zich in het Japan van direct na het einde van de samurai-klasse heeft kunnen ontwikkelen. En nergens anders. Het is een uitvloeisel van een toenmalige tijdsgeest. En niets meer.
Het staat ons westerlingen vrij wel of niet de BUDO-gedachte over (proberen) te nemen en ik ken een oud-vechtsporter die dit gedaan heeft. Hij heeft zich zelfs bekeerd tot het bij het ware BUDO horende Shinto Zen Boeddhisme. Hij beoefend zijn vechtstijl als een manier van denken en doen zoals bedoeld vanuit het BUDO. Met alle bijbehorende ceremoniën en onderlinge omgang met elkaar. Hij treedt nooit in de openbaarheid en oefent ongemerkt en onopvallend en heeft geen vereniging of club maar wel een groep van gelijkgestemden. Er komt heel wat kijken bij het beoefenen van BUDO en dit lukt niet met twee of drie keer in de week één uurtje trainen. Hij traint vele uren elke dag. En niet met mij want om met hem te mogen trainen moet je aan vele voorwaarden voldoen.
Ik respecteer hem voor de inzet die hij toont naar datgene dat hij belangrijk vindt in zijn leven en dat weet hij van mij. Er zijn naar mijn mening maar weinig mensen die zich elke dag opnieuw voor de volle 100% inzetten voor doelen in hun leven.
En hier komen wij bij de essentie van het BUDO zoals ik denk dat het in elkaar zit: BUDO diende alleen maar om werkloze samurai die geen BUJUTSU meer mochten en/of konden beoefenen in het gareel te houden. Zij hadden plotseling geen meester meer om dagelijks voor te trainen en werken. Zou het BUDO zich niet ontwikkeld hebben dan zouden er duizenden RONIN door Japan gezworven hebben. Nu werden werkloze samurai dankzij het BUDO meesters over zichzelf en hun vaardigheden en pasten zich op deze manier aan de nieuwe Japanse samenleving zonder samurai aan. Een gedwongen keuze, want anders hadden zij kogels gevangen van het nieuw ontwikkelde moderne Japanse leger.
De discipline waar tegenwoordig in het BUDO naar verwezen wordt kende een eigen noodzaak en die was gericht op het overleven voor de ouderwetse Japanse samurai-klasse binnen een Japanse nieuw ontwikkelende samenleving.